Penalties weerhouden D2 van toernooizege

Na het goede toernooi van vorige week, mochten we deze keer richting Elburg om daar onze opwachting te maken. Drie poules van 6 ploegen. De drie nummers een en de beste nummer twee van de drie poules zouden de halve finale spelen. En de winnaars daarna natuurlijk de finale. Zonder Julian, Bram en Bas omdat dit toernooi wel erg onverwacht kwam en zij al andere plannen hadden, maar met uitstekende invallers uit de D3: Max, Koen en Abel.

Strak om 08.56 uur stond onze eerste wedstrijd op het programma: Zwolsche Boys D1. Omdat elke wedstrijd maar 13 minuten zou duren, was de opdracht simpel. Geconcentreerd spelen en direct op zoek naar een doelpunt, want 1-0 voor komen was waarschijnlijk gelijk genoeg vanwege onze sterke defensie. Vol overgave stortten onze mannen zich op de tegenstander en die wisten dan ook niet wat ze overkwam. Elk duel eindigde in een Victoria overwinning. Maar, eerlijk is eerlijk, echt gevaarlijk werden we desondanks niet. Gelukkig besloot Koen op een gegeven moment maar eens op goal te schieten. En of de bal nu glad was, heel veel effect had of te heet was, we weten het niet, maar de volstrekt ongevaarlijke bal, zo leek het, lag opeens achter de keeper. Daar was ie dan, de 1-0. En zoals we hadden voorspeld, kwam die voorsprong niet meer in gevaar.

Twee wedstrijdjes wachten en om 09.35 uur Almere D3. Onze D3 invallers kenden deze mannen nog van een vorig toernooi en wisten dat ze fysiek sterk waren. Dat klopte ook wel, maar voetballend waren wij ze duidelijk de baas. Max Oostendorp (niet te verwarren met Max v. W. of Max v. D.) zette al heel snel met een prachtige steekbal Pieter vrij voor de keeper, maar helaas werd zijn inzet gestopt. Een zwak momentje achterin (het enige van het hele toernooi) deed ons echter de das om: 1-0 voor Almere.
Nu wisten we dat vanaf dit moment er alleen nog maar finales overbleven voor ons. Elke wedstrijd moest worden gewonnen om de halve finales te halen.

De eerste horde om 10.14 uur was nu HDVS D1. Onze mannen vlogen er nog harder op dan de eerste twee wedstrijden en het was bijna sneu om te zien dat de HDVS’ers werkelijk geen centimeter ruimte kregen en volledig werden overlopen. Het was dan ook geen wonder dat na 13 minuten er 3-0 voor Victoria op de borden stond. Speciaal vermeld dient hier te worden dat 2 van de drie doelpunten volledig op naam van onze invallers kwamen. Twee keer nam Abel een heerlijke corner vanaf rechts en twee keer stond Max O. paraat om de bal perfect in te koppen!
De volgende horde stond om 10.53 uur op ons te wachten: de Merino’s D1. Ook hier lieten onze mannen weinig van heel. Wederom haarscherpe duels, lekkere combinaties en twee goede doelpunten om de overwinning veilig te stellen. Snel naar het scorebord om te kijken hoe Almere D3 het deed: helaas, ook nog steeds alles winnen. De andere nummers 2 dan: dat zag er goed uit, we waren de beste nummer 2 tot nu toe en dus alles in eigen hand. Maar dan wel de laatste wedstrijd tegen de thuisclub DSV D2 winnen.

Motiveren was niet meer nodig bij de mannen. Wat hadden ze er een zin in en wat hadden ze een lol met elkaar! De toeschouwers hadden vanwege het voetbal en het heerlijke lentezonnetje ook al niets te klagen, dus laat maar komen die DSV’ers!
En weer ging de D2 machine als een dolle van start. Deze keer vlotte het echter iets minder, maar gelukkig frommelden we de 1-0 er toch redelijk snel in en stelde Koen de zege iets later veilig door weer te scoren. Heel even spanning, maar toen hoorden we de speaker: “En de tweede halve finale op veld 2 tussen Victoria D2 en Almere D3”!! Uitzinnig stormden onze mannen het veld op. Wat een genot om te zien.

Maar nu tijd voor revanche: even de nederlaag van de tweede wedstrijd wegpoetsen. Daar gingen we weer, voor onze een na laatste wedstrijd van 13 minuten. Hoewel Almere duidelijk beter was dan de andere tegenstanders, was het voor ons eigenlijk toch snel duidelijk: hier moesten we gewoon van winnen. Jesse was er heel dicht bij met een strak schot, maar het was toch weer Koen die al een paar wedstrijden lang met een grote grijns op zijn gezicht de doelpunten binnentikte en ook nu weer zorgde voor de 1-0. Prachtig gleed hij in een vloeiende beweging langs zijn tegenstander en simpel en bekeken schoof hij de bal vervolgens langs de keeper. Nog even volhouden, hier en daar een tegenstander afstoppen en speldenprikken blijven uitdelen en daar klonk de speaker: heren scheidsrechters, u kunt affluiten. FINALE!!

De laatste en beslissende horde heette nu Zeewolde D2, winnaar van Poule A en winnaar van de andere halve finale. Zonder enig ontzag, schoten we ook deze wedstrijd als een speer uit de startblokken, maar het was duidelijk dat dit toch meer kaliber Victoria en Almere was, want een walk-over zat er duidelijk niet in. Pieter had de 1-0 op de slof, maar een uitstekende redding van de keeper voorkwam dat wij op voorsprong zouden komen. Maar ook aan de andere kant moest onze Max ingrijpen, wat hij dan ook vol overtuiging deed. Bij het eindsignaal stond voor beide ploegen nog geen doelpunt op het scorebord: penalties nemen!

Eerst even peilen wie niet wilde nemen en vervolgens van het resterende (best wel kleine clubje) er vijf uitpikken. En tja, dan wordt het een loterij waarvan de afloop niet is te voorspellen. Eerst stond Zeewolde beter en toen weer Victoria. Keeper Max was bijna de held van het toernooi toen hij de vijfde penalty van Zeewolde leek te stoppen, maar de bal verdween toch nog tergend langzaam in de goal. Daarna was het om en om strafschoppen nemen en werd het dus een nog grotere loterij. Helaas bleek Zeewolde het winnende lot te hebben gekocht en niet Victoria. Dat kan gebeuren. Bij de jongens natuurlijk teleurstelling en bij de ouders en coaches ook, maar binnen een minuut overheerste toch het goede gevoel.

Een heerlijk toernooi, letterlijk strak tot op de minuut geleid met een ijzersterk Victoria dat net naast de eindzege grijpt. Een prachtig slot van de competitie waar we met een goed gevoel op terug kunnen kijken.

Victoria D2 gedeeld eerste bij PUEFA-Toernooi Purmerend

Vandaag mochten we afreizen naar Purmerend, waar wij te gast waren bij de plaatselijke v.v. voor een heerlijk toernooitje. Eindelijk een lekker temperatuurtje, zodat de weer in groten getale opgekomen Victoria toeschouwers nu eens niet rillend langs de kant hoefden te staan.

Onze eerste wedstrijd leek vooraf de zwaarste te worden: AFC D4 uit Amsterdam. En toen wisten we nog niet eens dat zij een spits hadden die de honderd meter onder de tien seconden loopt en tegenstanders met één schouderduw een veld verder kan laten landen!

We begonnen een beetje weifelend aan de wedstrijd, maar na een minuut of vijf had Bas door hoe Ben Johnson van de tegenpartij het beste kon worden bestreden. Aan de hand van onze stoere aanvoerder trok nu het hele team volop ten strijde. Ouderwets goed waren de duels op het hele veld en als het toch even te spannend werd, hadden we altijd weer onze betrouwbare Max als laatste redmiddel. Tegen het einde van de wedstrijd kwamen wij er zelfs twee keer gevaarlijk uit, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat wij tevreden mochten zijn met de uitslag: 0-0! Een Victoria D2 waardige uitslag.

De tweede wedstrijd was tegen de gastheren van Purmerend. Helaas kon Max van Dijk er niet meer bij zijn, want die had tussen de wedstrijden even staan keepen en dat was zijn pols niet goed bevallen. Zijn toernooi zat er helaas dan ook op. Verder zonder wissels dan maar.

Vanaf het begin was duidelijk dat wij deze pot moesten gaan winnen. Goed combinerend speelden wij Purmerend van de mat. Het eerste echte grote gevaar kwam van Jesse, die goed solerend de Purmerend verdedigers zijn hielen liet zien. Hoewel hij daarna beter had kunnen voorzetten omdat er drie teamgenoten klaar stonden om te scoren, zag zijn harde schot op de paal er wel spectaculair uit. Vlak daarna wist Bas uit een corner de bal er wel in te frommelen, zodat we volkomen terecht op 1-0 kwamen. Het zag er naar uit dat er nog meer zouden volgen, maar het toch aanzienlijke aantal kansen werd keurig door Victoria om zeep geholpen. Aan de andere kant verslapten we inmiddels een beetje en hadden we geluk dat de lat boven Max redding bracht op een schot van Purmerend. Eindstand 1-0, tussenstand: 4 punten uit 2 wedstrijden, evenveel als AFC.

En dan wedstrijd nummer drie tegen KFC. Ook nu begonnen wij weer veel sterker dan onze tegenstander en lieten we regelmatig mooie combinaties zien. Uit die combinaties zetten we Pieter, Jona, Koen en Jesse in scoringspositie en hadden we daarnaast nog twee goede schoten op goal. Maar helaas, helaas, de hatelijke nul bleef ook nu weer op het scorebord, ondanks de riante mogelijkheden om afstand te nemen. Omdat onze verdediging weer uitstekend werk verrichtte, bleef de brilstand gehandhaafd: 0-0.

En wat bleek, ook AFC speelde haar laatste wedstrijd gelijk, waardoor zowel AFC als wij 5 punten uit drie wedstrijden hadden gehaald. Maar ja, met 1 doelpunt voor en 0 tegen in drie wedstrijden, is de kans niet groot dat je dan alsnog op doelsaldo wint. Zeker niet omdat AFC zijn tweede wedstrijd met 5-1 had gewonnen. Kortom, gedeeld eerste, maar op doelsaldo uiteindelijk toch tweede.

Het was in ieder geval een leuk en strak georganiseerd toernooi, met gewoon leuk voetbal van onze D2 helden. Hopelijk herstelt Max weer op tijd, zodat hij volgende week mee kan doen in ons afsluitende toernooi van dit seizoen.

Laatste competitiewedstrijd helaas verloren

Oorspronkelijk stond deze wedstrijd gepland op zaterdag 1 mei, maar vanwege de meivakanties van diverse spelers kwamen we overeen met CSW dat we op woensdag 28 april zouden spelen. Een heuse avondwedstrijd als afsluiting van ons competitieseizoen.

We begonnen een kwartiertje later dan gepland, maar toen brak de strijd ook goed los. Voorin bij CSW stond weer hun lange spits. Een goede, snelle voetballer, maar gelukkig stond hij net als bij onze thuiswedstrijd erg veel buitenspel waardoor wij niet zo heel veel hoefden te doen om zijn gevaar onschadelijk te maken. Maar helaas voor ons, bleken de andere CSW’ers ook zeer gemotiveerd om hun eerste seizoensnederlaag uit bij Victoria ongedaan te maken. Een tijdlang hielden we de strijd vol, maar CSW bleek toch sterker dan wij. Toen ook Tom nog eens na een kwartier geblesseerd uitviel en wij dus geen wissels meer hadden (Skip kon er vanavond niet bij zijn), werd de druk te groot. Langzaam maar zeker begon CSW aan een goede overwinning te werken en tegen het einde van de tweede helft keken we dan ook tegen een 4-0 achterstand aan. We creëerden weliswaar af en toe een paar goede kansen, maar ons bekende probleem speelde ons parten, waardoor we maar niet konden aanhaken bij CSW.

Gelukkig liet Julian nog even zien hoe simpel voetbal eigenlijk kan zijn. Halverwege de vijandelijke helft kreeg hij de bal aangespeeld, liep hard en simpel langs twee tegenstanders en schoot de bal heerlijk tegen het net achter de keeper. Enthousiast begonnen de Victoria supporters op de mooie tribune “het is stil aan de overkant te zingen”, maar moesten twee minuten daarna alweer stoppen met hun mooie gezang: uit de aftrap van CSW na de goal van Julian, liepen ze in één keer door naar onze goal en scoorden de 5-1, de uiteindelijke eindstand.

Uiteindelijk is de eindstand in de competitie als volgt geworden:
1. BFC
2. CSW
3. Hertha
4. Victoria
5. Zuidvogels
6. BVV

Het was een competitie met drie gezichten. Het eerste gezicht is dat van een goed voetballend team. Het tweede gezicht is dat van een team dat goed voetbalt maar maar niet tot scoren komt. En het derde, meest belangrijke gezicht: een ontzettend leuke club jongens die er een seizoen vol plezier en lekker voetbal van hebben gemaakt!!

Victoria D2 hard onderuit tegen BFC D3

Vandaag mochten we revanche nemen tegen BFC D3. De vorige keer verloren we net met 2-1, dus we hadden iets recht te zetten. Maar BFC zou zich niet makkelijk gewonnen geven, want met één punt voorsprong op nummer 2 waren zij de koploper in de competitie. En dat wilden ze graag zo houden! Onder een heerlijk voorjaarszonnetje stond iedereen dan ook vol verwachting binnen en buiten de lijnen.

De eerste bal beloofde niet veel goeds. Een heel slap terugspeelballetje vanaf de aftrap die bijna direct een prooi werd voor de gretige BFC-spelers. Oh, oh, dacht iedereen, dat zit niet goed! Maar gelukkig schrokken onze mannen zelf ook en pakten snel de draad op. Het begin ging gelijk op. Goed spel van beide kanten zonder echte uitgespeelde kansen. Langzamerhand nam Victoria iets meer het initiatief. Vooral aan de rechterkant waar Pieter regelmatig op snelheid over zijn tegenstander vloog. Ook nu nog geen uitgespeelde kansen, maar wel duidelijk een iets benauwder BFC. Maar ook BFC kwam er goed uit en Max kon met een goede redding op de rand van zijn strafschopgebied een gevaarlijke situatie ongedaan maken. En juist toen onze druk nog meer toenam, counterde BFC vlijmscherp en prikte beheerst de 0-1 achter Max. Dat was even slikken, vooral omdat het steeds beter ging lopen. Tot aan de rust bleef het spel op en neer gaan, zonder dat er aan een van beide kanten nog een doelpunt dreigde.

De tweede helft begon eigenlijk zoals het halverwege de eerste helft liep. Redelijk gelijk opgaand, met Victoria iets meer in de aanval, maar BFC die er scherp uitkwam. Pieter ging weer eens op snelheid voorbij zijn man en gaf een briljante, lange voorzet op Koen die goed wegliep bij zijn verdediger. Hij nam goed aan, legde aan . . . . maar de verdediger kon zich goed herstellen en voorkwam dat Koen vol kon uithalen. En ja hoor, juist nu er weer hoop gloorde, brak BFC weer vlijmscherp uit en speelde onze verdediging goed uit: 0-2. Oei, oei, de koppies gingen naar beneden en opeens kregen onze mannen last van de warmte en hier en daar een pijntje. De teleurstelling kreeg de overhand in het veld. En helaas kwam dat het spel niet ten goede. BFC kreeg vleugels en Victoria moest steeds verder terug. Een logisch gevolg was dan ook dat ook de 0-3 en de 0-4 nog achter Max verdwenen, zonder dat wij nog echt tegenstand konden bieden. Ook vandaag hebben we hard gevochten, maar op het einde bleek BFC toch sterker.
Komende week de laatste competitiewedstrijd. Het zou mooi zijn als we die winnend kunnen afsluiten!

Victoria D2 deelt opnieuw de punten

Omdat Johan voor zijn werk in het buitenland verbleef, heeft Hans Bijlsma het verslag geschreven. Foto's ontbreken van deze wedstrijd omdat Edwin mee was met de broer van Max (die zelf ook een verslag heeft gemaakt van de wedstrijd tegen Zuidvogels).

Na een doelpuntlloos gelijkspel vorige week hadden we vandaag in de kleedkamer afgesproken om er de tegenstander weer snel vast te zetten, plezier in de wedstrijd te houden en natuurlijk doelpunten te maken.

Het prachtige hoofdveld van Zuidvogels, een heerlijk voorjaarszonnetje en een tribune met meer Victoria supporters dan van de thuisclub.
We begonnen sterk aan de wedstrijd en de linies sloten goed aan maar zoals wel vaker dit seizoen lieten we het zo n 10 minuten wat uit onze handen/voeten glippen en werd de wedstrijd rommelig met een klein overwicht voor de onze.
In de rust even bijkomen in de kleedkamer om weer scherp te starten en de hatelijke 0 weg te spelen.
Pieter werd veel in het spel betrokken en hij was zijn directe tegenstander vaak de baas, halverwege de tweede helft een prachtige actie met een vrije weg naar het doel.
De aanvoeder van Zuidvogels dacht er anders over en schoffelde Pieter keihard onderuit.
In het profvoetbal diep rood maar niet in deze wedstrijd.

Ondanks de commotie bleven we voetballen en de beste kansen creëren maar de bal wilde er weer niet in.
Daar onze verdediging goed stond te spelen en we altijd nog Max hebben was daar voor Zuidvogels ook geen doorkomen aan.
Net als vorige week een gelijkspel, we hebben genoten van jullie inzet en voor de oudgedienden onder ons, Frits van Turenhout zou zo prachtig zeggen: "Victoria D2-Zuidvogels D1, null-null"

Hieronder een verslag door keeper Max:

Zaterdag 17 april 2010 speelde de D2 uit tegen Zuidvogels. Bij winst zouden we naar de derde plek klimmen. We speelden op het hoofdveld op natuurgras met een tribune en het was ook nog eens lekker weer.

We begonnen goed zonder echte mogelijkheden te krijgen. Na een paar minuten trad echter het verval in en we slaagden er niet eens meer in om de bal over drie meter naar een blauw-witte te spelen. Bovendien speelden wij veel te dichtbij op onze eigen zestien waardoor de druk van hen leidde tot grote kansen. Eerst een vrij schot dat hard in mijn handschoenen bleef kleven en even later een harde kopbal die maar net naast ging. We hadden dus toch wel wat geluk met hun afronding maar dat maakte ons niet heel erg veel uit.

Na rust ging het beter en kwamen we goed in de wedstrijd we kregen ook goede mogelijkheden. Eerst een dieptepass van Pieter op Koen, maar de aaname van Koen was niet goed waardoor de verdediger van Zuidvogels de bal van zijn schoen kon pakken. Even later uit een ingooi van Jesse was Pieter ineens vertrokken. Hier lagen echt mogelijkheden, het zou twee tegen twee worden maar Pieter werd hard getackled waardoor de kans verkeken was. De scheids had die vent wel 10 minuten uit het veld kunnen zetten, maar dat deed hij niet.

Aan de andere kant kregen zij ook een kansje: de rechtsbuiten gaf de bal laag voor en de spits kwam een teenlengte te kort om de bal erin te glijden. Hiermee kwam het einde van de wedstrijd waarin ie weer in 0-0 eindigde.

BVV D1 over twee wedstrijden beter dan Victoria D2

Deze week stond in het teken van de twee wedstrijden tegen BVV D1. Op woensdagavond uit in Blaricum en op zaterdag thuis bij Victoria.

Vooraf hadden we ons al een beetje rijk gerekend: BVV had nog geen punt gehaald in de competitie, dus na zaterdag zouden we 6 punten rijker zijn en volop meedoen in de strijd om het kampioenschap. Een andere optie kwam niet voor in onze gedachten.

Op woensdag ging het echter goed mis. Voor een aantal spelers was het die avond de vijfde wedstrijd van de dag, omdat ze ’s middags al mee hadden gedaan aan de finale wedstrijden van het schoolvoetbal. In het begin van de wedstrijd was dat niet te zien en we kwamen dan ook op 0-1. Helaas konden we de spirit niet vasthouden en verloren we uiteindelijk met 2-1. BVV natuurlijk door het dolle heen en wij gedesillusioneerd.

Zaterdag dan maar revanche, want het algehele gevoel was toch dat wij zonder meer beter zijn dan BVV. Jesse was er nu weer bij, nadat hij woensdag helaas verstek moest laten gaan.

We begonnen in een verrassende opstelling, met Tom in de spits. Hiermee hoopten we meer strijd voorin te kunnen leveren tegen hun boomlange laatste man en zo meer gevaar te stichten. De middenvelders Jesse en Mark kregen de nadrukkelijke opdracht om ook met enige regelmaat over de buitenspelers heen te gaan en minimaal goed aan te sluiten bij de aanvallers. En Julian, die als voorstopper speelde, mocht zich naast het verdedigen ook bezig houden met het opbouwen vanuit het middenveld. En vanaf het begin liep het als een trein. Binnen twee minuten werd Tom al vrij gespeeld voor de keeper. Hij schrok iets te veel van deze snelle kans en het lukte hem dan ook niet de keeper te passeren. Op rechts voerden Jesse en Pieter de voorbesproken taktiek uitstekend uit. Om de haverklap vlogen ze over de verdediging heen en creëerden ze halve en hele kansen. Op links kwam Mark weliswaar niet echt over Jona heen, maar hij sloot wel veel beter aan, waardoor Jona makkelijker de combinatie aan kon gaan en hij regelmatig gevaarlijk langs zijn tegenstander gleed. Het liep perfect allemaal, maar ons oude probleem werd ook vandaag nog steeds niet opgelost: scoren. De druk was er, de kansen waren er, maar of we mikten verkeerd of de lange keeper van BVV lag uitstekend in de weg. Bij rust stond er dan ook nog steeds 0-0 op de borden.

Na de rust gingen we verder met inmiddels Bram als laatste man en Bas als midhalf. Max van Dijk had helaas te veel last van zijn kuit en kon niet meer verder voetballen. Tot overmaat van ramp verstapte Bas zich halverwege de tweede helft, zodat ook hij niet verder kon spelen. De overgebleven elf spelers knokten als leeuwen, creëerden opnieuw kansen, maar oh, oh, oh, om wanhopig van te worden. Nog steeds geen doelpunt L. Keeper Max heeft twee keer een corner voor zijn neus gehad en een keer een schotje moeten pakken. De coaches van BVV riepen al: zal je zien, jullie 6 vrije kansen en wij met één schot toch met 0-1 winnen. Gelukkig vond Max dat geen goed idee!

Bij het laatste fluitsignaal van de goed leidende scheidsrechter stond dan ook nog steeds de hatelijke 0-0 op het bord. Alle mannen waren kapot aan het einde. Zo hard gewerkt, zo lekker gevoetbald en dan toch niet scoren. Tja, soms heb je een fase dat elke afgezwaaide bal een doelpunt oplevert en soms een fase dat het maar niet wil lukken, hoe goed je het ook doet. Helaas zitten wij in die laatste fase op dit moment. Over twee wedstrijden gemeten heeft BVV 4 punten gepakt en wij één. Dan is er helaas geen andere conclusie mogelijk, dan dat zij de onderlinge tweestrijd hebben gewonnen. Volgende week herkansing tegen Zuidvogels!

Victoria D2 kopje onder bij Vinkenveense plassen

Na de topper van vorige week tegen koploper CSW, stond vandaag de returnwedstrijd tegen Hertha D1 uit Vinkeveen op het programma. Zouden onze helden in staat zijn om het hoge niveau van vorige week vast te houden? Snel aftrappen maar en hopen dat we er weer goed bij zouden zitten.

Het begin gaf goede hoop. Victoria domineerde vanaf de allereerste seconde. De vechtlust van vorige week was nog volop aanwezig en dus werd elk duel gewonnen. En omdat Hertha D1 duidelijk een maatje minder is dan CSW, kwamen we ook tot lekker voetbal. Van achter uit werd er goed opgebouwd en op het middenveld werden er goede combinaties gemaakt. En voorin bleken, zoals verwacht op basis van onze eerste wedstrijd tegen Hertha, onze spitsen beduidend sneller en behendiger dan de verdedigers van Hertha. Het duurde dan ook niet veel langer dan een minuut of tien voordat de eerste Victoria aanvaller alleen op de keeper afstormde, de Hertha verdediging soepeltjes van zich afschuddend. Helaas, de afronding ging niet lekker dus bleef het bij 0-0. Niets aan de hand. En ook de tweede en derde kans alleen voor de keeper leverde niets op, maar nog steeds: geen zorgen, we zijn veel beter. 

Maar toen een mooi schot van Arnall, uit een met interim trainer Andre (dank je wel, Andre, voor de extra trainingen die je wil geven!!) geoefende korte corner net voor langs ging en we vlak daarna weer alleen voor de keeper misten, begonnen we toch wat onrustig te worden. Zoveel kansen, geen doelpunten, als dat maar goed gaat. Behalve een vlak voor langs schietende vrije trap, stichtte Hertha eigenlijk nauwelijks gevaar. Kort samengevat de eerste helft: verdedigend alles onder controle, goede combinaties op het middenveld, scherpe aanvallers met goede kansen, maar 0-0 bij rust.

In de rust waren we allemaal dan ook redelijk tevreden over het spel, maar beseften we ook allemaal dat we wel scherp moesten blijven, zeker omdat we de wind nu een heel klein beetje tegen ons kregen.

Maar helaas, we bleken niet in staat om de scherpte die we nu anderhalve wedstrijd vast hadden gehouden langer in stand te houden. Opeens begonnen we slapper te voetballen. Niet wij wonnen de meeste duels, maar Hertha. Na een volgens ons correcte sliding van Bas op de bal, besloot de scheidsrechter toch een vrije trap te geven op de rand van ons strafschopgebied. Een Hertha speler schoot hem mooi over de muur in de hoek, te ver van Max om er nog iets tegen te doen. We waren duidelijk even van slag, want niet veel later legde Hertha zelfs de 2-0 achter Max. Wat een deceptie. Zo veel beter in de eerste helft en dan halverwege de tweede helft tegen een 2-0 achterstand aan kijken! Gelukkig schroefden we het tempo toen wel weer omhoog en kwam het broodnodige fanatisme weer in de duels. Met een prachtige pass tussendoor werd Koen gelanceerd en met een koelbloedige schuiver in de verre hoek bracht hij de spanning weer terug in de wedstrijd. Met de inmiddels achter de spitsen spelende Tom en de verder doorgeschoven Bas op het middenveld voerden we de druk op. De druk werd wel groter en groter, maar de vier resterende minuten na onze treffer bleken net niet genoeg om er op zijn minst nog een gelijk spel uit te slepen.

Jammer mannen, maar dat kan gebeuren. Op zich speelden we niet slecht, zeker de eerste helft niet. Maar als we niet scoren en daarna vervolgens niet allemaal vol voor de winst willen gaan, dan lopen we zomaar tegen een nederlaag aan, dat blijkt maar weer. De volgende wedstrijd dan maar weer bewijzen hoe het ook kan.

Victoria D2 verslaat koploper CSW D2

Het kunstgras op veld 1 lag er strak bij. Helaas joeg de regen er ook strak overheen, waardoor het eerste gevoel voor deze wedstrijd niet bepaald top was. In de kleedkamer werd dat gelukkig al snel anders. Refererend aan de wedstrijd van Barcelona waarin Messi drie keer scoorde, legde Hans nog eens uit dat voetballen meer is dan alleen hard rennen: je moet ook slim zijn, om je heen kijken, op de juiste momenten diep gaan, maar soms juist even blijven hangen. Nu hebben wij helaas Messi niet kunnen strikken voor een helftje, maar wel dertien jongens die dicht in de buurt komen: Victoria D2!

Na topoverleg met de coaches en een aantal vaste toeschouwers, besloten we vandaag de opstelling eens iets aan te passen. Belangrijkste wijziging was de ruil tussen Arnall en Jesse. Beiden deden het tot nu toe goed, maar we konden het gif van Jesse wel op het middenveld gebruiken om meer ondersteuning in de aanval te krijgen, terwijl Arnall zowel op de halfpositie als op de rechtsachter positie uitstekend uit de voeten kan. En omdat ook Bas wel eens aan de beurt was voor een wisselbeurt, zetten we Bram centraal achterin, zijn oude stek van vorig jaar. We hebben wel eens slechtere wijzigingen aangebracht!

De wedstrijd begon gelijk goed. CSW kwam sterker uit de startblokken dan wij en maakten duidelijk waarom zij bovenaan staan in de competitie. Achterin stonden ze goed en voorin waren ze gevaarlijk, vooral via hun lange centrale aanvaller. Na een minuut of tien zat Victoria goed in de wedstrijd en stabiliseerde het spelbeeld zich. De eerlijkheid gebied te zeggen dat onze uitstekende keeper Max iets meer te verwerken kreeg dan zijn collega aan de overkant, maar daar zat Max natuurlijk niet mee. Onze wijzigingen pakten goed uit. Achterin hadden Bram en Tom steeds beter grip op de lange aanvaller en Arnall en Skip lieten hun tegenstander zo goed als geen ruimte om te spelen. Op het midden werkten Mark en Max als beren en wonnen bijna al hun duels. En Jesse bracht precies waar we op hadden gehoopt. Ook hij won zijn duels, maar hij ‘vloog’ ook regelmatig over Pieter heen langs de zijlijn, waardoor CSW langzamerhand toch steeds meer problemen kreeg. Het was dan ook mooi dat juist Jesse de prachtige 1-0 scoorde. Via een heerlijk driehoekje aan de rechterkant met Max, Pieter en Jesse stoomden we op richting de goalie van CSW. De aanval leek echter te worden gesmoord vlak bij de achterlijn. Niet dus, dacht Jesse. Vol overtuiging pikte hij de bal van de voeten van de verdediger, nam nog drie stappen richting goal en draaide de bal met een perfecte boog over de kansloze keeper bij de tweede paal erin: GOAAAALLLLLLLL. Oh, wat waren we allemaal blij, het clubhuis dreigde bijna te bezwijken onder het gehos van de vele toeschouwers.

En we gingen verder. Julian was inmiddels op linksbuiten er in gekomen en bleek veel sneller te zijn dan zijn tegenstander. Met regelmaat stuurde Mark hem de diepte in en Julian ging er in zijn oude vertrouwde stijl achteraan. In het midden sleurde Koen, maar hij had het erg zwaar tegen de ijzersterke aanvoerder van CSW. Voor rust kregen we nog een dot van een kans uit een goede corner van Arnall. Helemaal vrij kon Julian de bal erin koppen. Althans, zo leek het voor alle toeschouwers. Julian had echter een mooi schot in gedachten. Als hij hem goed had geraakt was hij vast mooi geweest, maar nu bleef het helaas bij gedachten.

In de rust deze keer alleen maar blije gezichten, maar ook jongens die allemaal uitstraalden dat de buit nog niet binnen was en er doorgeknokt moest worden. En dat deden we dan ook.

Bas was inmiddels op de middenmid positie gaan spelen en dat deed hij met verve. Jona maakte zijn opwachting als rechtsbuiten en daar ging de Victoria trein weer. En oh, oh, oh, wat was de tweede helft spannend. Over en weer werd er goed gevoetbald en zowel Victoria als CSW waren duidelijk van plan elk duel te winnen. Het was dan ook af en toe best pittig op het veld, maar de scheidsrechter had uitstekend in de gaten wanneer er doorgespeeld kon worden dan wel even afgefloten moest worden. En de klok, hij tikte door!

Nog vijf minuten te spelen. Toch nog een corner voor CSW. Gelukkig, keeper Max pakt de bal weer alsof er niets aan de hand is. Julian, Pieter en Jona flitsen nog even door de verdediging, maar ook CSW dringt aan. Nog één minuut te spelen. Gaat het lukken, halen we de buit binnen? En ja hoor, daar klinkt het laatste fluitsignaal: Victoria D2 – CSW D2: 1-0!!

Wat een heerlijke pot mannen. Als beloning was er patat na afloop, gesponsord door Denise, de moeder van Arnall. Zo voetballend blijven we een rol van betekenis spelen in de competitie. Was het maar vast weer zaterdag ;-)

Victoria kan niet overtuigen tegen BFC

Met een gehavend team mochten onze helden de strijd aanbinden in Bussum tegen BFC D3. Max van Dijk kon vandaag niet meedoen en helaas bleek Skip op zaterdagmorgen de ziekenboeg thuis te hebben versterkt. Geen wissels dus vandaag en een ‘gehandicapte’ technische staf doordat coach Hans aan het scouten was in Barcelona. Maar goed, er bleven nog altijd 11 goede voetballers over, dus geen enkele aanleiding om vooraf bezorgd te zijn. 

Na vijf minuten spelen was er zelfs sprake van het tegendeel van bezorgd zijn. BFC begon namelijk dromerig aan de wedstrijd, terwijl Victoria duidelijk van plan was er eens flink tegenaan te gaan. BFC kreeg geen enkele bal weg uit het eigen strafschopgebied. Na het zoveelste hachelijke moment voor de keeper van BFC kwam de bal op de rand van het strafschopgebied voor de voeten van de goed opgestelde Arnall. Onberispelijk schoot hij de bal hard en strak tegen de touwen: 0-1. Een droomstart voor onze helden! De coaches van BFC liepen mopperend langs de kant en coach Johan stond ontspannen te kijken naar wat zo te zien een lekker middagje zou worden. Maar oh, oh, oh, wat lieten onze mannen het vervolgens verschrikkelijk lopen. Geen duel werd meer gewonnen. De coach en de meegereisde Victoria supporters probeerden de Victorianen aan te sporen, maar werden langzamerhand wanhopig. Na een goede aanval werd het dan ook geheel volgens verwachting 1-1. En toen iets daarna, na een cornerbal van BFC, de bal met veel effect raar stuitte voor Max waardoor hij compleet verrast werd, stond het zelfs 2-1 voor BFC. Een gelaten stilte daalde neer bij de meegereisde supporters en de coach.

In de rust deze keer geen opbouwende woorden, maar een zeer kwade coach. Woorden als ‘wanvertoning’, ‘schamen’ en ‘ongelofelijk’ daalden neer op de neergebogen hoofden van de spelers. Ook zij begrepen wel dat dit niet de juiste manier was om volgende week weer supporters langs de zijlijn te krijgen. Op de vraag ‘willen we nog winnen?’ klonk dan ook uit elf kelen keihard ‘JA!!’.

En inderdaad, de tweede helft leek in zijn geheel op de eerste vijf minuten van de eerste helft. Een goed knokkend Victoria zette met, bij vlagen ook weer, goed voetbal BFC met de rug tegen de muur. Echt uitgespeelde kansen leverde dat nog niet op, maar in ieder geval werden bijna alle duels weer gewonnen. Doordat wij nu zo naar voren aandrongen, werd het achterin natuurlijk af en toe een beetje spannend, maar de verdediging hield uitstekend de boel dicht. De laatste vijf minuten ging Tom mee de spits in. Kijken of zijn kracht en snelheid het beslissende zetje konden geven. De druk nam toe, maar er was een mislukte uittrap van de BFC keeper voor nodig om een compleet vrije kans voor goal te creëren. Bram pikte de slecht uitgeschoten trap op, liep twee passen richting goal en schoot ... te slap in de handen van de keeper. Jammer, want een gelijkspel had een terechte uitslag geweest. Nu plukten we de wrange vruchten van een bedroevend slechte eerste helft. De tweede helft was gewoon weer lekker en leuk om naar te kijken, maar onvoldoende om nog een puntje weg te slepen.

Laten we afspreken, mannen, dat we dit seizoen niet nog eens zo’n eerste helft spelen als tegen BFC, maar alleen nog maar zoals in de tweede helft. Dan weet ik zeker dat we bovenin mee blijven draaien in de competitie.

Zuidvogels D2 sleept puntje weg bij Victoria

Hè, hè, eindelijk weer eens een competitiewedstrijd. Even leek het aan het einde van de week alsnog mis te gaan toen er opnieuw sneeuw werd voorspeld, maar gelukkig, het werd alleen maar koud en winderig. Vandaag Zuidvogels D2 op het programma. Bekend van de eerste competitiehelft. Toen versloegen wij ze, dus we wisten vooraf dat er mogelijkheden lagen op weer een overwinning.
We begonnen de wedstrijd direct goed. Zoals afgesproken zaten we kort op de bal en we probeerden goed samen te spelen. We hadden al snel een overwicht, maar kwamen er daardoor ook achter dat zij in hun achterhoede net zo een sterke laatste man hadden staan als wij met onze Bas. Regelmatig sneden onze aanvallers op aangeven van de middenvelders door de verdediging, maar telkens bleek hun laatste man in staat om onze aanvallers tegen te houden of te achterhalen. En voorin stond een handige en snelle linksbuiten. Jesse hield hem lekker kort, maar het was wel duidelijk dat we deze jongen niet te veel de gelegenheid moesten geven om op avontuur te gaan. Naarmate de eerste helft vorderde werd het overwicht van Victoria steeds groter. Door ons goede spel, maar ook door de straffe wind in onze rug, kwam Zuidvogels steeds moeilijker uit de verdediging. Het was dan ook zeer logisch dat na een goede aanval over links wij uiteindelijk via Koen op 1-0 kwamen. De goal zal niet de boeken ingaan als een ongelofelijke streep in de kruising, maar wat telt is dat Koen, zoals dat een echte spits betaamt, keurig op de goede plek stond en de bal met links in de goal frommelde.
In plaats van dat deze goal bevrijdend werkte, gingen we juist minder goed spelen. Vooral onze linkerflank ging minder fel de duels aan, waardoor we onnodig vaak balverlies leden. En zoals de coaches vooraf al hadden gezegd: “Als we willen winnen moeten er twee dingen goed zitten: lekker overspelen en elk duel willen winnen.” Dat laatste lukte langzamerhand iets minder, waardoor ook het voetballen minder goed werd. Maar desondanks was de eerste helft duidelijk voor ons en hadden we, met iets meer geluk en precisie, ook de 2 en 3-0 kunnen maken.
Na de rust bleek de wind toch een behoorlijke invloed te hebben op ons spel. De tweede helft was namelijk in het voordeel van de bezoekers. Zij waren nu de ploeg die de wedstrijd dicteerde en onze verdediging onder druk zette. Onze kersverse KNVB-keeper Max mocht een paar keer het gelijk van de scouts bewijzen, met een paar goede acties. Nadat één van de Zuidvogel aanvallers echter over de knie van Julian was gegaan en de scheidsrechter een penalty gaf, was ook het verzet van Max gebroken: 1-1.
Er ontspon zich nu een goede strijd. Zuidvogels bleef de bovenliggende partij, maar onze helden profiteerden goed van de ruimte die Zuidvogels weg gaf. Uit één counter hadden we eigenlijk moeten scoren. Pieter ging er goed vandoor over rechts. Jona liep perfect mee en stond helemaal vrij, alleen voor de keeper. Helaas zag Pieter dit niet en probeerde hij via een individuele actie de verdediger uit te spelen. Toen dat nét niet lukte, bleek de kans helaas verkeken. Bij het eindsignaal van de scheidsrechter stond er dan ook 1-1 op de borden. In de eerste helft waren wij duidelijk beter en in de tweede helft waren de rollen omgedraaid. Al met al dus een terecht uitslag.

Voorjaarscompetitie van start met mooie overwinning

De dooi had afgelopen week voldoende toegeslagen om de velden weer bespeelbaar te krijgen. Eindelijk weer eens een echte competitiewedstrijd met als tegenstander de, voor ons onbekende, mannen van Hertha D1.
Helaas moesten we het vandaag zonder de geblesseerde Jesse stellen (die er wel bij was om zijn teamgenoten aan te moedigen!) en Mark die had afgezegd. Gelukkig bleken we te kunnen beschikken over een superinvaller, Max Oostendorp uit de D3. Dat er nu nog een Max meedeed was wel handig voor de coaches: één keer roepen ‘Let op, Max!!’ en het halve team lette op ;-)

In de wedstrijdbespreking stond coach Hans nog even stil bij de wedstrijd tegen Ajax. Wat we uit die wedstrijd mee moesten nemen was onze vechtlust. In de veronderstelling dat Hertha minder goed zou zijn dan Ajax, zouden we wellicht nu ook aan echt goed voetbal toe kunnen komen. En zo geschiedde!

Het begin was nog niet heel erg overtuigend. We vochten wel hard, maar eigenlijk stichtte vooral Hertha het meeste gevaar. Hun aanvallers stonden op scherp en wisten een paar keer onze verdedigers te verrassen. Gelukkig stond keeper Max op scherp en liet hij zien waarom de KNVB hem heeft uitgenodigd voor een selectiewedstrijd (zet hem op, man!).

Langzamerhand kregen wij meer grip op Hertha en gebeurde precies dat waar we allemaal op hoopten. We gingen voetballen. Doordat we nu iets meer tijd kregen om de bal aan te nemen dan in de eerste helft van de competitie, kwam ons voetballend vermogen naar boven. Onder leiding van Max van Dijk draaiden we heerlijk op het middenveld. Julian bracht de power op het middenveld en Bram en Max het vernuft. Heerlijk om te zien hoe we de bal nu wel bij elkaar in de voeten speelden en mooie aanvallen konden opzetten. Uit een mooie corner van Julian vanaf rechts wist Koen het best te reageren op de scrimmage. Met een bekeken hoofdknikje kopte hij de 1-0 achter de keeper.

Helaas wist Hertha niet lang daarna de 1-1 binnen te tikken en even later zelfs een prachtige 1-2. Hoewel geen doelpunt van ons, toch wel een hele mooie: keihard ingekopt vanuit een corner. Zo een willen wij er ook graag maken! Gelukkig konden we voor de rust nog op 2-2 komen doordat, als ik het goed heb onthouden, Pieter in het strafschop gebied door de keeper onderuit werd gehaald. Onberispelijk schoot Arnall de strafschop rechts in de goal.

In de rust blije gezichten. Niet omdat we voorstonden, maar omdat we zo lekker liepen te voetballen. We beseften allemaal dat dit nog absoluut geen gelopen race was en dat Hertha er regelmatig gevaarlijk uit kwam, maar hoe het ook zou lopen, het voelde heerlijk tot nu toe.
We begonnen weer sterk aan de tweede helft. Achterin speelden Arnall, Bas en Skip een solide partij, maar vooral Tom viel ouderwets op door zijn dynamiek en inzet. Met Max Oostendorp op het middenveld kregen we nog meer voetballend vermogen in het spel en samen met andere Max, Bram en Julian waren wij voetballend sterk op het middenveld. Voorin speelden Jona, Pieter en Koen een puike pot. Ze voetbalden goed, maar werkten ook keihard voor het team. Het derde doelpunt was dan ook karakteristiek voor de wedstrijd. Op een diepe bal van achteruit leek de Hertha verdediging de boel onder controle te krijgen. Maar niet wat Pieter betreft! Hij knokte als een vent, veroverde de bal en schoot de bal heerlijk binnen: 3-2! En even later eigenlijk een vergelijkbaar moment. Weer knokte Pieter zich in balbezit na een goede onderschepping van Tom. Maar deze keer werd hij vlak voor het strafschopgebied onderuit gehaald waardoor het gevaar geweken leek. Maar aanvoerder Bas nam de vrije trap en schoot in één keer op de goal. Niet een echt gevaarlijk schot, maar een ongelukkig moment van de keeper van de tegenpartij bracht Julian opeens voor een lege goal. En tja, dat moet je natuurlijk niet doen bij Julian: 4-2!!

Hertha besloot alles op alles te zetten en ging één op één spelen achterin. Natuurlijk kwamen we hierdoor onder druk, maar de spelers volgden de aanwijzingen van de coaches goed op, door de bal zo snel mogelijk achter de verdediging van Hertha te spelen en de voorhoede spelers op scherp te laten staan. Max speelde Koen perfect aan die keurig naar binnen sneed. En in plaats van voor eigen gewin te kiezen, speelde hij precies op het juiste moment de meegekomen Pieter aan die heel beheerst via de binnenkant van de paal voor de vijfde keer de keeper van Hertha passeerde: 5-2! Een klinkende overwinning. Gezien het spelbeeld een beetje geflatteerd, maar als je wint, doe je daar natuurlijk niet al te moeilijk over. Na afloop kregen de meegereisde supporters een speciale dankbetuiging van onze helden. Een prachtig gebaar mannen, mooi clubje zijn jullie!

Complimenten aan iedereen voor deze mooie pot.

Oefenen tegen Ajax E2

Eindelijk, na weken van sneeuw, ijs en afgelastingen, mochten we weer aan de bak. Lekker voetballen en ook nog eens tegen Ajax. Je kunt de tweede helft van het seizoen slechter beginnen!

Alle mannen waren er duidelijk klaar voor. Popelend zaten ze in de kleedkamer om weer eens ouderwets te vlammen. In de voorbespreking begreep iedereen waar het om ging vandaag. Winnen van Ajax zou mooi zijn, maar is niet iets waar je op voorhand helemaal van uit kunt gaan. Waar je wel van uit kunt gaan, is dat als je niet je best doet je zeker niet zal winnen. Dus naast de normale tactische zaken zou het vooral ook op karakter aankomen. En dat zat helemaal goed vandaag!

We begonnen lekker aan de wedstrijd. Iedereen zat bovenop zijn tegenstander en hoewel duidelijk was dat Ajax goed kan voetballen, kwamen ze toch niet echt lekker voor onze goal. Elk duel gingen we, zoals afgesproken, vol in. Na een minuut of tien a vijftien had Ajax een strafschop nodig om voor het eerst vrij voor de keeper te komen. Hoewel Max er dicht bij zat, bleek de bal toch net iets te goed ingeschoten, waardoor Ajax op 1-0 kwam. Op zich niet onverdiend omdat ze duidelijk beter speelden dan wij, maar

toch wel jammer want echt kansen hadden ze nog niet afgedwongen. En dat was een verdienste van het hele team. Achterin, onder leiding van de weer goed keepende Max, speelden Jesse, Bas, Tom en Skip een hele goede partij. Zeer geconcentreerd hielden zij de vier (!) spitsen van de bal.

Ook op het middenveld deden Arnall, Max en Mark puik werk. Door de kracht van Ajax was dat werk vooral verdedigend en kwamen we niet aan voetballen toe op het middenveld. Maar ja, je speelt zo goed als je tegenstander het toelaat. Voorin hadden Jona, Pieter en Koen het zwaar omdat zij vooral lange ballen op zich afgevuurd zagen, maar ook zij haalden er uit wat er in zat. De eerste wissels Julian en Bram kwamen na twintig minuten ook sterk binnen de lijnen. Julian als midhalf voor wat extra fysieke kracht en Bram als een soort hangende rechtsbuiten.

Ajax bleef echter goed combineren en creëerde nu wel meer gevaarlijke momenten voor onze goal. Doordat we Ajax te veel tijd gaven op de rand van ons strafschop gebied, konden zij te makkelijk aanleggen voor hun tweede goal en helaas vloog ook de derde er voor rust nog in. Nog voor de rust vroegen Koen en Tom om een wissel vanwege kleine blessures.

De meegereisde hoofdtrainer Martijn sprak de mannen nog flink toe in de rust in de hoop dat we iets meer grip op het middenveld konden krijgen. Want hoewel we echt goed meededen in de eerste helft, was het toch vooral Ajax dat voetbalde en Victoria dat verdedigde en de bal naar voren schoot. Maar ondanks de juiste aanwijzingen en tips van Martijn, bleef het krachtsverschil ook in de tweede helft zichtbaar. Geen schande natuurlijk. Als je bij Ajax speelt kun je natuurlijk al goed voetballen en als je dan ook nog eens zeven uur per week traint, tegenover Victoria twee uur, dan is het niet raar dat je dat terug ziet op het veld. Maar één ding moeten we onze mannen nageven: ze hebben gevochten als leeuwen! Dat Ajax na rust uitliep tot 6-0 is jammer maar geen schande. We kregen vijf minuten voor tijd na een goede aanval zelfs een mooie kans op een eretreffer. Bas onderschepte de bal achterin, speelde Max aan en die gaf de bal heel mooi binnendoor op de diepgaande Bram. Die sneed perfect voor zijn tegenstander langs. Zijn goede schot ging helaas net langs de verkeerde kant van de paal waardoor wij op nul bleven staan.

Mannen, je hebt wedstrijden die je verliest en waar je een naar gevoel aan over houdt omdat het verlies onnodig was. Daar was vandaag geen sprake van. Jullie hebben alles uit de kast gehaald, maar Ajax was gewoon beter. Met deze wilskracht en vechtlust zullen we het echter in de tweede helft van de competitie ver gaan schoppen, daar ben ik van overtuigd. Hopelijk herstelt Tom deze week van zijn blessure, zodat hij er volgende week in onze eerste competitie wedstrijd tegen CSW weer een hele wedstrijd tegenaan kan.