Altius Fortius est

Na twee weekeinden zonder echte wedstrijd mochten we vandaag eindelijk weer aan de bak. Een belangrijke wedstrijd: bij winst komen we gelijk met Altius, bij verlies is er opeens een gat van 6 punten. Voldoende reden dus om scherp aan de wedstrijd te beginnen en fanatiek om elke bal te strijden.

Vanaf het allereerste fluitsignaal is het duidelijk dat Altius een geduchte tegenstander is. Vooral voorin zijn de mannen van Altius vaardig en balvast.

De Victoria verdediging heeft zijn handen vol en kan geen moment rustig ademhalen. Vooral ook, doordat we nergens op het veld beter zijn dan Altius. Geen enkele bal weten wij in bezit te houden. Alles wordt zonder idee, zonder plan naar voren geschoten. En tja, dan kun je verder wel je best doen, maar zoals Johan Cruijff al eens zei: je moet de bal hebben om te kunnen scoren. De enige die in de eerste helft de bal had was Altius en ze deden er goede dingen mee. Na een minuut of tien spelen scoort Altius de onvermijdelijke 1-0 en een paar luttele minuten later is het zelfs al 2-0.

blijven ons best doen, maar tussen de oren is er iets geknapt. Elke aanval van Altius is nu gevaarlijk en het is dan ook niet verwonderlijk dat er bij rust een 5-0 (!!) achterstand op de borden staat. Soms kan je dan nog wel eens zeggen dat dat geflatteerd is, maar dat woord hebben we maar niet gebruikt. Het was namelijk terecht dat Altius met die score ging rusten.e coaches besloten in de rust niet op het veld te blijven, maar de rust van de kleedkamer op te zoeken. Even afstand nemen en de schade opnemen. Om te beginnen, zo zeiden zij, hadden ze besloten niet boos te worden op de mannen. De enige die boos mochten zijn waren de mannen zelf en wel op zichzelf. En dat lukte. Verbeten zaten ze in de kleedkamer, stil, overpeinzend hoe nu verder te gaan. Koen sloeg hard met zijn hand op de bank, gefrustreerd over het vertoonde spel. Wisselen, zo zeiden de coaches, zou nu niet de oplossing brengen. Want we hadden nu eenmaal geen 13 wissels bij ons. Met elkaar zouden we het moeten oplossen. Om iets meer evenwicht te brengen besloten we af te stappen van het geliefde Victoria systeem van 3 aanvallers. Op het middenveld moesten we weer grip zien te krijgen en dus over op een origineel 4-4-2 systeem. En als laatste de afspraak dat we de eerste helft niet meer over konden doen, maar dat de tweede helft met 0-0 begon en dat we die nog wel konden winnen.

De tweede helft leek inderdaad een andere wedstrijd. Of het de taktische omzetting was of het verschil in spelopvatting van de mannen zelf zullen we nooit weten, maar nu konden we opeens wel de bal vasthouden op het middenveld. In plaats van de bal weg te schieten, speelden we elkaar nu goed aan. Bram, Arnall, Mark en Pieter waren nu de baas op het middenveld en niet de Altius spelers. En doordat we daar de baas waren, kreeg de verdediging meer tijd en de aanval zowaar bruikbare ballen. Dit leek weer op voetbal. En hoewel de Altius spelers nog steeds goede spelers waren, was er nu opeens sprake van een wedstrijd. Alles leek er op dat wij nu de score zouden openen. Goede schoten op doel vlogen helaas net voorlangs en tweemaal moest de verdediging van Altius op de doellijn redding brengen. Deze keer was het wachten op ons doelpunt in plaats van andersom. Maar helaas, helaas: opeens toch weer een scherpe aanval over rechts van Altius en de 6-0 lag in het doel. Met een prachtig schot vanaf de 16 meter lijn werd het zelfs nog 7-0 voor Altius. Dat noemen we nog eens een oorwassing!

Ondanks de zeer forse nederlaag, kregen de mannen toch een compliment voor hun uitstekende tweede helft. Het valt niet mee om bij zo’n ruststand zo terug te komen in de tweede helft. Volgende keer twee keer zo’n helft en dan pakken wij weer de drie punten. Nu eerst even de wonden likken.