Eerste slag voor Huizen D2

Vandaag de eerste van twee wedstrijden tegen Huizen D2. Deze wedstrijd is voor de competitie en volgende week mogen we weer tegen Huizen, maar dan voor de beker. Een wedstrijd tegen een D2 betekent meestal tegen vooral eerste jaars D-tjes en daar spelen wij toch iets makkelijker tegen dan tegen tweede jaars D-tjes. Veruit de meesten van ons spelen tenslotte ook voor het eerst op een groot veld. De verwachting is dan ook, dat het vandaag in ieder geval een echte wedstrijd zal worden. Helaas moeten we zonder Tom starten omdat ie ziek is geweest de hele week. Daarnaast weten we op voorhand dat we het laatste kwartier onze laatste wissel, Arnall, vroegtijdig naar de D1 moeten sturen omdat ook daar de griep heeft toegeslagen. Genoeg bespiegelingen: voetballen maar!!

We beginnen goed aan de wedstrijd. Zoals afgesproken zitten we direct fel op de bal en proberen we de bal in de ploeg te houden. Natuurlijk lukt het niet altijd, maar toch ziet het er goed uit. Maar opeens, uit het niets, krijgt de goede en snelle rechtsbuiten van Huizen de bal aangespeeld. Alleen Skip staat nog achterin, want de andere verdedigers zaten nog met hun gedachten bij onze aanval. En tja, er blijkt geen houden aan. Skip en keeper Max (in nieuw tenue!) proberen er alles aan te doen, maar de 1-0 is een feit.
Gelukkig laten onze mannen het er niet bij zitten en blijven we goed voetballen. Wij hebben het middenveld opgeëist en leggen regelmatig prachtige driehoekjes op het veld. De mooiste is op rechts tussen Max, Arnall en Pieter. Voor de ogen van de vele toeschouwers gaat de bal met één keer raken tussen de drie mannen heen en weer en Huizen kan slechts toekijken. Maar hoe goed we het ook doen, we creëren niet die echte vrije kans. Jona en Pieter gaan met grote regelmaat hun man voorbij, maar hun schoten zijn net niet goed genoeg voor een doelpunt of hun voorzet komt net niet bij onze spits Koen. Ons overwicht wordt helaas dus niet beloond. Natuurlijk gebeurt dan waar je bang voor bent: opeens de 2-0 achter de oren na een afgeslagen aanval van ons. Wat een domper!

Maar ook nu gaan de mannen er weer keihard tegen aan. Achterin heeft Skip zijn man nu volledig in de tang. Bas en Julian hebben het centrum onder controle en op rechts hebben Arnall en later Jesse eigenlijk ook geen kind meer aan hun tegenstander. Op het midden speelt Max zijn beste wedstrijd tot nu toe en samen met Bram en Mark is hij de heerser op het middenveld. Bij een goede dieptebal van Max is Koen heel dicht bij een doelpunt, maar hoewel hij de bal langs de keeper krijgt en er zelf ook omheen gaat, wil de bal er toch niet in. Maar vlak voor tijd is het dan toch raak. Via een combinatie op rechts met Jesse, Arnall en Pieter, komt de bal op de rand van het strafschopgebied bij Max in de voeten. Hij kapt zijn tegenstander uit en schiet op goal. Even denken we dat de bal weer naast gaat, maar via de binnenkant van de paal vliegt de bal er toch in: 2-1!! Vlak daarna is het rust.

.

Met zijn allen zijn we er in de rust van overtuigd: we vreten ze op in de tweede helft. Als we zo door blijven voetballen, moet die goal vallen. Misschien zelfs wel meer dan één! Fanatiek vliegen we dan ook uit de startblokken en direct zetten we Huizen weer met de rug tegen de muur. Langs de kant vertelt de coach van Huizen dat hij zich ernstig zorgen maakt over de afloop omdat Victoria D2 goed speelt en vooral goede driehoekjes maakt op het veld. En hij heeft gelijk, we voetballen goed, maar dat doelpunt hè. We komen steeds dicht in de buurt van de goal van Huizen, maar het wil maar niet lukken. Jona komt wel drie keer op de achterlijn in het strafschopgebied, maar het laatste beslissende zetje kunnen we maar niet geven. De laatste tien minuten gaan we één op één spelen achterin. Julian schuift naar voren en met zijn tomeloze energie krijgen we nog meer druk naar voren. Maar ja, achterin nemen we wel meer risico. Hoewel onze verdedigers puik spelen, is het maar goed dat keeper Max in een bloedvorm steekt en een paar puike reddingen heeft waardoor de wedstrijd niet vroegtijdig wordt beslist. Ondertussen kruipt de klok verder. Victoria toeschouwers en coaches schreeuwen hun mannen naar voren en Huizen toeschouwers en coaches schreeuwen hun mannen toe vol te houden. Helaas, helaas, dan klinkt het eindsignaal . . . . 2-1 voor Huizen. Wat een teleurstelling aan onze kant en wat een opluchting bij Huizen. Voor iedereen is het duidelijk dat wij minimaal een punt hadden verdiend en eigenlijk zelfs hadden moeten winnen. Maar ja, ook nu maar weer een Cruijffiaanse wijsheid: als je wilt winnen, dan moet je één doelpunt meer maken dan je tegenstander. En laat dat nou net niet gelukt zijn.

Volgende week in de herkansing. Onze mannen wisten na afloop de tactiek van volgende week al. Vanaf de eerste minuut spelen alsof er nog maar één minuut te spelen is. En zo is het maar net!!

En dit vond Huizen ervan:

Eigenlijk heeft Huizen maar enkele momenten goed voetbal laten zien. Vooral onze achterlinie was onzeker en chaotisch. Daar is nauwelijks iets opgebouwd en er werd zelfs onvoldoende weggewerkt. Dat Victoria slechts 1 keer scoorde was enerzijds hun eigen manco, maar anderzijds te danken aan Jurgen. Victoria liet achter ook steekjes vallen. In de eerste helft kon Huizen profiteren met 2 goals. Dat waren de wapenfeiten. Kansen in de tweede helft werden door beide partijen telkens niet verzilverd. Het bleef spannend. Huizen speelde meer en meer tegen zichzelf en Victoria drong op onze uitnodiging aan voor de gelijkmaker. Dat gebeurde gelukkig niet. Het eindsignaal bracht Huizen verlossing, want niet het spel maar alleen de 3 punten smaakten vandaag zoet.