Ook de tweede slag voor Huizen...

Na de uitermate spannende wedstrijd van vorige week, die wij helaas met 2-1 verloren, mochten we vandaag weer tegen Huizen D2. Maar deze keer was de inzet de volgende ronde in het bekertoernooi.

Plaats van handelen: Victoria veld 2.
Omstandigheden: top, mooi weer en een strak veld.
Motivatie: optimaal, klaar voor een revanche.

De wedstrijd begon zoals hij vorige week was geëindigd. Twee ploegen die aan elkaar gewaagd zijn. Huizen had deze keer wat versterking meegebracht zo te zien, want zij waren met zestien jongens afgereisd, inclusief een extra keeper. We hadden ook de indruk dat er achterin wat grotere jongens stonden dan de keer er voor, maar misschien was dat slechts verbeelding. Feit is, dat we lekker aan het voetballen waren. Skip had zich duidelijk voorgenomen om de beste man van Huizen, hun rechtsbuiten, geen schijn van kans te geven. En dat deed hij meer dan voortreffelijk! Heel geconcentreerd veroverde hij zo goed als elke bal van zijn tegenstander. De angel was daarmee uit het spel van Huizen gehaald. Maar daarmee was niet gezegd dat wij opeens wel die angel hadden. Want hoewel wij lekker voetbalden, lukte het net als vorige week niet om echt kansen te creëren. Vlak voor tijd kregen we een grote domper te verwerken. Na een misschien wel, misschien niet overtreding tegen Bas in ons eigen strafschop gebied, liep de bal over de achterlijn. Iedereen maakte zich nog wat druk om deze al dan niet vrije trap, maar een Huizen speler haalde de bal achter de achterlijn vandaan en gaf hem gewoon voor de goal. In een verwarrende scrimmage vloog de bal opeens ons goal in. Verbijsterd keek iedereen om zich heen, maar de goal werd goedgekeurd. Direct daarna was het rust. Onze spelers stonden met tranen in de ogen. Zo hard knokken, lekker voetballen en dan op zo’n manier en op zo’n moment een doelpunt tegen krijgen. Maar goed, dat kan gebeuren. Een volgende keer hebben wij misschien geluk en de tegenstander pech. We hebben nog even overwogen of we de regering van Ierland wilden inschakelen voor een protest bij de KNVB, maar besloten daar toch maar vanaf te zien. De tweede helft pakten we de draad weer goed op. Vrij snel braken we op rechts door. Jona leverde vervolgens een prima voorzet af. Koen dook keurig voor zijn man en nam de bal vol op de slof. De juich kreten vlogen bijna onze kelen uit, maar oh nee, de bal spatte op de lat en de juich kreten werden vervormd tot wanhoops kreten. Niet lang daarna pakt Koen zelf een bal af van de verdediging van Huizen. Hij ziet de keeper op zich af komen en speelt de bal langs de keeper richting de goal en . . . . . . naast ;-(
Wat een pech voor onze mannen terwijl iedereen ze zo graag een doelpunt gunt. Maar ook Huizen zit niet stil. Ook zij raken met een prachtig schot de lat boven onze Max. Wij blijven druk naar voren geven, maar hebben net niet dat beetje geluk dat Huizen wel heeft. Een mooie vrije trap van Bas gaat richting de kruising, maar is net niet te hoog voor de keeper van Huizen die hem dan ook keurig stopt. Aan de andere kant lukt het Huizen helaas wel om van een kans een doelpunt te maken en opeens is het dan 0-2. Ondanks dat het duidelijk is dat onze mannen hevig teleurgesteld zijn, pakken ze de draad weer op en dringen nog harder aan richting de goal van Huizen. Dat gaat natuurlijk wel ten koste van een extra verdediger achterin, want we spelen nu 1:1 om de tegengoal te forceren. Helaas drukken we het overwicht niet door tot echte grote kansen, laat staan doelpunten. Huizen benut de ontstane vrijheid goed en scoort zelfs nog de 0-3 en 0-4. Daarmee lijkt het een overduidelijke nederlaag geworden, maar bleven de Victoria getrouwen toch achter met het gevoel dat er ook vandaag meer in had gezeten. Maar goed, daar staat tegenover dat we twee keer tegen Huizen D2 hebben gespeeld en twee keer hebben verloren. Het waren twee mooie, spannende wedstrijden met Huizen als de uiteindelijke winnaar.

En dit vond Huizen ervan:

Voorjaarsweer, een vochtig kunstgrasveld en een tegenstander die revanche wil. Het is tijd voor een lekkere wedstrijd.

In de eerste helft wisselen kansen en kansjes zich over en weer in hoog tempo af. Huizen speelt onrustig en Victoria probeert met overzicht en overwicht te voetballen. Onze aanvallen die vooral over rechts lopen, zitten op dood spoor. Anas heeft een sterke linksback tegenover zich. Het doet me denken aan het Nederhorst trauma. Toch is het na 20 minuten bijna raak over rechts. Snelle Maarten soleert en schiet op de kruising. Onze goal op slag van rust wordt echter op links geboren. Anas komt Maarten te hulp en wint opvallend een fysiek duel van de grote aanvoerder. Uit stand schiet hij de bal voor de goal. Victoria krijgt deze voorzet niet goed weg waardoor Uger vol kan inschieten.

Met 5 wissels begint Huizen de tweede helft. De achterhoede is op 3 posities gewijzigd. Alleen Pascal, die veel beter speelt dan vorige week, komt terug op zijn stek. Ons middenveld is ook totaal anders. De zijlijn fronst de wenkbrauwen. Victoria start goed en is niet van slag door de tegengoal vlak voor rust. Onze “nieuwe” achterlinie wordt 10 minuten gepijnigd, zonder te worden gestraft. Het doet me denken aan vorige week. Victoria vergeet weer de aansluitingstreffer te maken. Hun schot op de lat is spectaculair. Ons “ tweede helft” middenveld komt gelukkig steeds beter voor de dag. Jordi, Jeroen en Martijn V. groeien in de wedstrijd. Er wordt daar gepoetst en de voorlinie wordt gevarieerd over links , rechts en door het midden aangespeeld. Anas heeft tot mijn verrassing een andere linksback tegenover zich. Dat komt Victoria duur te staan, want binnen 5 minuten scoort hij 2 keer. Dit is de ommekeer in de wedstrijd. Huizen voetbalt het laatste kwartier bevrijd, zelfs de achterlinie is nu overtuigend en Victoria is aangeslagen. We zetten nog even aan voor de vierde goal ( Anas ) en Mecx knalt op de lat, maar de wedstrijd werd eigenlijk 15 minuten voor het eindsignaal plotseling bezegeld. Gefeliciteerd D2, jullie zijn weer een ronde verder in de knock out bekercompetitie.

Eerste slag voor Huizen D2

Vandaag de eerste van twee wedstrijden tegen Huizen D2. Deze wedstrijd is voor de competitie en volgende week mogen we weer tegen Huizen, maar dan voor de beker. Een wedstrijd tegen een D2 betekent meestal tegen vooral eerste jaars D-tjes en daar spelen wij toch iets makkelijker tegen dan tegen tweede jaars D-tjes. Veruit de meesten van ons spelen tenslotte ook voor het eerst op een groot veld. De verwachting is dan ook, dat het vandaag in ieder geval een echte wedstrijd zal worden. Helaas moeten we zonder Tom starten omdat ie ziek is geweest de hele week. Daarnaast weten we op voorhand dat we het laatste kwartier onze laatste wissel, Arnall, vroegtijdig naar de D1 moeten sturen omdat ook daar de griep heeft toegeslagen. Genoeg bespiegelingen: voetballen maar!!

We beginnen goed aan de wedstrijd. Zoals afgesproken zitten we direct fel op de bal en proberen we de bal in de ploeg te houden. Natuurlijk lukt het niet altijd, maar toch ziet het er goed uit. Maar opeens, uit het niets, krijgt de goede en snelle rechtsbuiten van Huizen de bal aangespeeld. Alleen Skip staat nog achterin, want de andere verdedigers zaten nog met hun gedachten bij onze aanval. En tja, er blijkt geen houden aan. Skip en keeper Max (in nieuw tenue!) proberen er alles aan te doen, maar de 1-0 is een feit.
Gelukkig laten onze mannen het er niet bij zitten en blijven we goed voetballen. Wij hebben het middenveld opgeëist en leggen regelmatig prachtige driehoekjes op het veld. De mooiste is op rechts tussen Max, Arnall en Pieter. Voor de ogen van de vele toeschouwers gaat de bal met één keer raken tussen de drie mannen heen en weer en Huizen kan slechts toekijken. Maar hoe goed we het ook doen, we creëren niet die echte vrije kans. Jona en Pieter gaan met grote regelmaat hun man voorbij, maar hun schoten zijn net niet goed genoeg voor een doelpunt of hun voorzet komt net niet bij onze spits Koen. Ons overwicht wordt helaas dus niet beloond. Natuurlijk gebeurt dan waar je bang voor bent: opeens de 2-0 achter de oren na een afgeslagen aanval van ons. Wat een domper!

Maar ook nu gaan de mannen er weer keihard tegen aan. Achterin heeft Skip zijn man nu volledig in de tang. Bas en Julian hebben het centrum onder controle en op rechts hebben Arnall en later Jesse eigenlijk ook geen kind meer aan hun tegenstander. Op het midden speelt Max zijn beste wedstrijd tot nu toe en samen met Bram en Mark is hij de heerser op het middenveld. Bij een goede dieptebal van Max is Koen heel dicht bij een doelpunt, maar hoewel hij de bal langs de keeper krijgt en er zelf ook omheen gaat, wil de bal er toch niet in. Maar vlak voor tijd is het dan toch raak. Via een combinatie op rechts met Jesse, Arnall en Pieter, komt de bal op de rand van het strafschopgebied bij Max in de voeten. Hij kapt zijn tegenstander uit en schiet op goal. Even denken we dat de bal weer naast gaat, maar via de binnenkant van de paal vliegt de bal er toch in: 2-1!! Vlak daarna is het rust.

.

Met zijn allen zijn we er in de rust van overtuigd: we vreten ze op in de tweede helft. Als we zo door blijven voetballen, moet die goal vallen. Misschien zelfs wel meer dan één! Fanatiek vliegen we dan ook uit de startblokken en direct zetten we Huizen weer met de rug tegen de muur. Langs de kant vertelt de coach van Huizen dat hij zich ernstig zorgen maakt over de afloop omdat Victoria D2 goed speelt en vooral goede driehoekjes maakt op het veld. En hij heeft gelijk, we voetballen goed, maar dat doelpunt hè. We komen steeds dicht in de buurt van de goal van Huizen, maar het wil maar niet lukken. Jona komt wel drie keer op de achterlijn in het strafschopgebied, maar het laatste beslissende zetje kunnen we maar niet geven. De laatste tien minuten gaan we één op één spelen achterin. Julian schuift naar voren en met zijn tomeloze energie krijgen we nog meer druk naar voren. Maar ja, achterin nemen we wel meer risico. Hoewel onze verdedigers puik spelen, is het maar goed dat keeper Max in een bloedvorm steekt en een paar puike reddingen heeft waardoor de wedstrijd niet vroegtijdig wordt beslist. Ondertussen kruipt de klok verder. Victoria toeschouwers en coaches schreeuwen hun mannen naar voren en Huizen toeschouwers en coaches schreeuwen hun mannen toe vol te houden. Helaas, helaas, dan klinkt het eindsignaal . . . . 2-1 voor Huizen. Wat een teleurstelling aan onze kant en wat een opluchting bij Huizen. Voor iedereen is het duidelijk dat wij minimaal een punt hadden verdiend en eigenlijk zelfs hadden moeten winnen. Maar ja, ook nu maar weer een Cruijffiaanse wijsheid: als je wilt winnen, dan moet je één doelpunt meer maken dan je tegenstander. En laat dat nou net niet gelukt zijn.

Volgende week in de herkansing. Onze mannen wisten na afloop de tactiek van volgende week al. Vanaf de eerste minuut spelen alsof er nog maar één minuut te spelen is. En zo is het maar net!!

En dit vond Huizen ervan:

Eigenlijk heeft Huizen maar enkele momenten goed voetbal laten zien. Vooral onze achterlinie was onzeker en chaotisch. Daar is nauwelijks iets opgebouwd en er werd zelfs onvoldoende weggewerkt. Dat Victoria slechts 1 keer scoorde was enerzijds hun eigen manco, maar anderzijds te danken aan Jurgen. Victoria liet achter ook steekjes vallen. In de eerste helft kon Huizen profiteren met 2 goals. Dat waren de wapenfeiten. Kansen in de tweede helft werden door beide partijen telkens niet verzilverd. Het bleef spannend. Huizen speelde meer en meer tegen zichzelf en Victoria drong op onze uitnodiging aan voor de gelijkmaker. Dat gebeurde gelukkig niet. Het eindsignaal bracht Huizen verlossing, want niet het spel maar alleen de 3 punten smaakten vandaag zoet.

Altius Fortius est

Na twee weekeinden zonder echte wedstrijd mochten we vandaag eindelijk weer aan de bak. Een belangrijke wedstrijd: bij winst komen we gelijk met Altius, bij verlies is er opeens een gat van 6 punten. Voldoende reden dus om scherp aan de wedstrijd te beginnen en fanatiek om elke bal te strijden.

Vanaf het allereerste fluitsignaal is het duidelijk dat Altius een geduchte tegenstander is. Vooral voorin zijn de mannen van Altius vaardig en balvast.

De Victoria verdediging heeft zijn handen vol en kan geen moment rustig ademhalen. Vooral ook, doordat we nergens op het veld beter zijn dan Altius. Geen enkele bal weten wij in bezit te houden. Alles wordt zonder idee, zonder plan naar voren geschoten. En tja, dan kun je verder wel je best doen, maar zoals Johan Cruijff al eens zei: je moet de bal hebben om te kunnen scoren. De enige die in de eerste helft de bal had was Altius en ze deden er goede dingen mee. Na een minuut of tien spelen scoort Altius de onvermijdelijke 1-0 en een paar luttele minuten later is het zelfs al 2-0.

blijven ons best doen, maar tussen de oren is er iets geknapt. Elke aanval van Altius is nu gevaarlijk en het is dan ook niet verwonderlijk dat er bij rust een 5-0 (!!) achterstand op de borden staat. Soms kan je dan nog wel eens zeggen dat dat geflatteerd is, maar dat woord hebben we maar niet gebruikt. Het was namelijk terecht dat Altius met die score ging rusten.e coaches besloten in de rust niet op het veld te blijven, maar de rust van de kleedkamer op te zoeken. Even afstand nemen en de schade opnemen. Om te beginnen, zo zeiden zij, hadden ze besloten niet boos te worden op de mannen. De enige die boos mochten zijn waren de mannen zelf en wel op zichzelf. En dat lukte. Verbeten zaten ze in de kleedkamer, stil, overpeinzend hoe nu verder te gaan. Koen sloeg hard met zijn hand op de bank, gefrustreerd over het vertoonde spel. Wisselen, zo zeiden de coaches, zou nu niet de oplossing brengen. Want we hadden nu eenmaal geen 13 wissels bij ons. Met elkaar zouden we het moeten oplossen. Om iets meer evenwicht te brengen besloten we af te stappen van het geliefde Victoria systeem van 3 aanvallers. Op het middenveld moesten we weer grip zien te krijgen en dus over op een origineel 4-4-2 systeem. En als laatste de afspraak dat we de eerste helft niet meer over konden doen, maar dat de tweede helft met 0-0 begon en dat we die nog wel konden winnen.

De tweede helft leek inderdaad een andere wedstrijd. Of het de taktische omzetting was of het verschil in spelopvatting van de mannen zelf zullen we nooit weten, maar nu konden we opeens wel de bal vasthouden op het middenveld. In plaats van de bal weg te schieten, speelden we elkaar nu goed aan. Bram, Arnall, Mark en Pieter waren nu de baas op het middenveld en niet de Altius spelers. En doordat we daar de baas waren, kreeg de verdediging meer tijd en de aanval zowaar bruikbare ballen. Dit leek weer op voetbal. En hoewel de Altius spelers nog steeds goede spelers waren, was er nu opeens sprake van een wedstrijd. Alles leek er op dat wij nu de score zouden openen. Goede schoten op doel vlogen helaas net voorlangs en tweemaal moest de verdediging van Altius op de doellijn redding brengen. Deze keer was het wachten op ons doelpunt in plaats van andersom. Maar helaas, helaas: opeens toch weer een scherpe aanval over rechts van Altius en de 6-0 lag in het doel. Met een prachtig schot vanaf de 16 meter lijn werd het zelfs nog 7-0 voor Altius. Dat noemen we nog eens een oorwassing!

Ondanks de zeer forse nederlaag, kregen de mannen toch een compliment voor hun uitstekende tweede helft. Het valt niet mee om bij zo’n ruststand zo terug te komen in de tweede helft. Volgende keer twee keer zo’n helft en dan pakken wij weer de drie punten. Nu eerst even de wonden likken.