Penalties weerhouden D2 van toernooizege

Na het goede toernooi van vorige week, mochten we deze keer richting Elburg om daar onze opwachting te maken. Drie poules van 6 ploegen. De drie nummers een en de beste nummer twee van de drie poules zouden de halve finale spelen. En de winnaars daarna natuurlijk de finale. Zonder Julian, Bram en Bas omdat dit toernooi wel erg onverwacht kwam en zij al andere plannen hadden, maar met uitstekende invallers uit de D3: Max, Koen en Abel.

Strak om 08.56 uur stond onze eerste wedstrijd op het programma: Zwolsche Boys D1. Omdat elke wedstrijd maar 13 minuten zou duren, was de opdracht simpel. Geconcentreerd spelen en direct op zoek naar een doelpunt, want 1-0 voor komen was waarschijnlijk gelijk genoeg vanwege onze sterke defensie. Vol overgave stortten onze mannen zich op de tegenstander en die wisten dan ook niet wat ze overkwam. Elk duel eindigde in een Victoria overwinning. Maar, eerlijk is eerlijk, echt gevaarlijk werden we desondanks niet. Gelukkig besloot Koen op een gegeven moment maar eens op goal te schieten. En of de bal nu glad was, heel veel effect had of te heet was, we weten het niet, maar de volstrekt ongevaarlijke bal, zo leek het, lag opeens achter de keeper. Daar was ie dan, de 1-0. En zoals we hadden voorspeld, kwam die voorsprong niet meer in gevaar.

Twee wedstrijdjes wachten en om 09.35 uur Almere D3. Onze D3 invallers kenden deze mannen nog van een vorig toernooi en wisten dat ze fysiek sterk waren. Dat klopte ook wel, maar voetballend waren wij ze duidelijk de baas. Max Oostendorp (niet te verwarren met Max v. W. of Max v. D.) zette al heel snel met een prachtige steekbal Pieter vrij voor de keeper, maar helaas werd zijn inzet gestopt. Een zwak momentje achterin (het enige van het hele toernooi) deed ons echter de das om: 1-0 voor Almere.
Nu wisten we dat vanaf dit moment er alleen nog maar finales overbleven voor ons. Elke wedstrijd moest worden gewonnen om de halve finales te halen.

De eerste horde om 10.14 uur was nu HDVS D1. Onze mannen vlogen er nog harder op dan de eerste twee wedstrijden en het was bijna sneu om te zien dat de HDVS’ers werkelijk geen centimeter ruimte kregen en volledig werden overlopen. Het was dan ook geen wonder dat na 13 minuten er 3-0 voor Victoria op de borden stond. Speciaal vermeld dient hier te worden dat 2 van de drie doelpunten volledig op naam van onze invallers kwamen. Twee keer nam Abel een heerlijke corner vanaf rechts en twee keer stond Max O. paraat om de bal perfect in te koppen!
De volgende horde stond om 10.53 uur op ons te wachten: de Merino’s D1. Ook hier lieten onze mannen weinig van heel. Wederom haarscherpe duels, lekkere combinaties en twee goede doelpunten om de overwinning veilig te stellen. Snel naar het scorebord om te kijken hoe Almere D3 het deed: helaas, ook nog steeds alles winnen. De andere nummers 2 dan: dat zag er goed uit, we waren de beste nummer 2 tot nu toe en dus alles in eigen hand. Maar dan wel de laatste wedstrijd tegen de thuisclub DSV D2 winnen.

Motiveren was niet meer nodig bij de mannen. Wat hadden ze er een zin in en wat hadden ze een lol met elkaar! De toeschouwers hadden vanwege het voetbal en het heerlijke lentezonnetje ook al niets te klagen, dus laat maar komen die DSV’ers!
En weer ging de D2 machine als een dolle van start. Deze keer vlotte het echter iets minder, maar gelukkig frommelden we de 1-0 er toch redelijk snel in en stelde Koen de zege iets later veilig door weer te scoren. Heel even spanning, maar toen hoorden we de speaker: “En de tweede halve finale op veld 2 tussen Victoria D2 en Almere D3”!! Uitzinnig stormden onze mannen het veld op. Wat een genot om te zien.

Maar nu tijd voor revanche: even de nederlaag van de tweede wedstrijd wegpoetsen. Daar gingen we weer, voor onze een na laatste wedstrijd van 13 minuten. Hoewel Almere duidelijk beter was dan de andere tegenstanders, was het voor ons eigenlijk toch snel duidelijk: hier moesten we gewoon van winnen. Jesse was er heel dicht bij met een strak schot, maar het was toch weer Koen die al een paar wedstrijden lang met een grote grijns op zijn gezicht de doelpunten binnentikte en ook nu weer zorgde voor de 1-0. Prachtig gleed hij in een vloeiende beweging langs zijn tegenstander en simpel en bekeken schoof hij de bal vervolgens langs de keeper. Nog even volhouden, hier en daar een tegenstander afstoppen en speldenprikken blijven uitdelen en daar klonk de speaker: heren scheidsrechters, u kunt affluiten. FINALE!!

De laatste en beslissende horde heette nu Zeewolde D2, winnaar van Poule A en winnaar van de andere halve finale. Zonder enig ontzag, schoten we ook deze wedstrijd als een speer uit de startblokken, maar het was duidelijk dat dit toch meer kaliber Victoria en Almere was, want een walk-over zat er duidelijk niet in. Pieter had de 1-0 op de slof, maar een uitstekende redding van de keeper voorkwam dat wij op voorsprong zouden komen. Maar ook aan de andere kant moest onze Max ingrijpen, wat hij dan ook vol overtuiging deed. Bij het eindsignaal stond voor beide ploegen nog geen doelpunt op het scorebord: penalties nemen!

Eerst even peilen wie niet wilde nemen en vervolgens van het resterende (best wel kleine clubje) er vijf uitpikken. En tja, dan wordt het een loterij waarvan de afloop niet is te voorspellen. Eerst stond Zeewolde beter en toen weer Victoria. Keeper Max was bijna de held van het toernooi toen hij de vijfde penalty van Zeewolde leek te stoppen, maar de bal verdween toch nog tergend langzaam in de goal. Daarna was het om en om strafschoppen nemen en werd het dus een nog grotere loterij. Helaas bleek Zeewolde het winnende lot te hebben gekocht en niet Victoria. Dat kan gebeuren. Bij de jongens natuurlijk teleurstelling en bij de ouders en coaches ook, maar binnen een minuut overheerste toch het goede gevoel.

Een heerlijk toernooi, letterlijk strak tot op de minuut geleid met een ijzersterk Victoria dat net naast de eindzege grijpt. Een prachtig slot van de competitie waar we met een goed gevoel op terug kunnen kijken.

Victoria D2 gedeeld eerste bij PUEFA-Toernooi Purmerend

Vandaag mochten we afreizen naar Purmerend, waar wij te gast waren bij de plaatselijke v.v. voor een heerlijk toernooitje. Eindelijk een lekker temperatuurtje, zodat de weer in groten getale opgekomen Victoria toeschouwers nu eens niet rillend langs de kant hoefden te staan.

Onze eerste wedstrijd leek vooraf de zwaarste te worden: AFC D4 uit Amsterdam. En toen wisten we nog niet eens dat zij een spits hadden die de honderd meter onder de tien seconden loopt en tegenstanders met één schouderduw een veld verder kan laten landen!

We begonnen een beetje weifelend aan de wedstrijd, maar na een minuut of vijf had Bas door hoe Ben Johnson van de tegenpartij het beste kon worden bestreden. Aan de hand van onze stoere aanvoerder trok nu het hele team volop ten strijde. Ouderwets goed waren de duels op het hele veld en als het toch even te spannend werd, hadden we altijd weer onze betrouwbare Max als laatste redmiddel. Tegen het einde van de wedstrijd kwamen wij er zelfs twee keer gevaarlijk uit, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat wij tevreden mochten zijn met de uitslag: 0-0! Een Victoria D2 waardige uitslag.

De tweede wedstrijd was tegen de gastheren van Purmerend. Helaas kon Max van Dijk er niet meer bij zijn, want die had tussen de wedstrijden even staan keepen en dat was zijn pols niet goed bevallen. Zijn toernooi zat er helaas dan ook op. Verder zonder wissels dan maar.

Vanaf het begin was duidelijk dat wij deze pot moesten gaan winnen. Goed combinerend speelden wij Purmerend van de mat. Het eerste echte grote gevaar kwam van Jesse, die goed solerend de Purmerend verdedigers zijn hielen liet zien. Hoewel hij daarna beter had kunnen voorzetten omdat er drie teamgenoten klaar stonden om te scoren, zag zijn harde schot op de paal er wel spectaculair uit. Vlak daarna wist Bas uit een corner de bal er wel in te frommelen, zodat we volkomen terecht op 1-0 kwamen. Het zag er naar uit dat er nog meer zouden volgen, maar het toch aanzienlijke aantal kansen werd keurig door Victoria om zeep geholpen. Aan de andere kant verslapten we inmiddels een beetje en hadden we geluk dat de lat boven Max redding bracht op een schot van Purmerend. Eindstand 1-0, tussenstand: 4 punten uit 2 wedstrijden, evenveel als AFC.

En dan wedstrijd nummer drie tegen KFC. Ook nu begonnen wij weer veel sterker dan onze tegenstander en lieten we regelmatig mooie combinaties zien. Uit die combinaties zetten we Pieter, Jona, Koen en Jesse in scoringspositie en hadden we daarnaast nog twee goede schoten op goal. Maar helaas, helaas, de hatelijke nul bleef ook nu weer op het scorebord, ondanks de riante mogelijkheden om afstand te nemen. Omdat onze verdediging weer uitstekend werk verrichtte, bleef de brilstand gehandhaafd: 0-0.

En wat bleek, ook AFC speelde haar laatste wedstrijd gelijk, waardoor zowel AFC als wij 5 punten uit drie wedstrijden hadden gehaald. Maar ja, met 1 doelpunt voor en 0 tegen in drie wedstrijden, is de kans niet groot dat je dan alsnog op doelsaldo wint. Zeker niet omdat AFC zijn tweede wedstrijd met 5-1 had gewonnen. Kortom, gedeeld eerste, maar op doelsaldo uiteindelijk toch tweede.

Het was in ieder geval een leuk en strak georganiseerd toernooi, met gewoon leuk voetbal van onze D2 helden. Hopelijk herstelt Max weer op tijd, zodat hij volgende week mee kan doen in ons afsluitende toernooi van dit seizoen.

Laatste competitiewedstrijd helaas verloren

Oorspronkelijk stond deze wedstrijd gepland op zaterdag 1 mei, maar vanwege de meivakanties van diverse spelers kwamen we overeen met CSW dat we op woensdag 28 april zouden spelen. Een heuse avondwedstrijd als afsluiting van ons competitieseizoen.

We begonnen een kwartiertje later dan gepland, maar toen brak de strijd ook goed los. Voorin bij CSW stond weer hun lange spits. Een goede, snelle voetballer, maar gelukkig stond hij net als bij onze thuiswedstrijd erg veel buitenspel waardoor wij niet zo heel veel hoefden te doen om zijn gevaar onschadelijk te maken. Maar helaas voor ons, bleken de andere CSW’ers ook zeer gemotiveerd om hun eerste seizoensnederlaag uit bij Victoria ongedaan te maken. Een tijdlang hielden we de strijd vol, maar CSW bleek toch sterker dan wij. Toen ook Tom nog eens na een kwartier geblesseerd uitviel en wij dus geen wissels meer hadden (Skip kon er vanavond niet bij zijn), werd de druk te groot. Langzaam maar zeker begon CSW aan een goede overwinning te werken en tegen het einde van de tweede helft keken we dan ook tegen een 4-0 achterstand aan. We creëerden weliswaar af en toe een paar goede kansen, maar ons bekende probleem speelde ons parten, waardoor we maar niet konden aanhaken bij CSW.

Gelukkig liet Julian nog even zien hoe simpel voetbal eigenlijk kan zijn. Halverwege de vijandelijke helft kreeg hij de bal aangespeeld, liep hard en simpel langs twee tegenstanders en schoot de bal heerlijk tegen het net achter de keeper. Enthousiast begonnen de Victoria supporters op de mooie tribune “het is stil aan de overkant te zingen”, maar moesten twee minuten daarna alweer stoppen met hun mooie gezang: uit de aftrap van CSW na de goal van Julian, liepen ze in één keer door naar onze goal en scoorden de 5-1, de uiteindelijke eindstand.

Uiteindelijk is de eindstand in de competitie als volgt geworden:
1. BFC
2. CSW
3. Hertha
4. Victoria
5. Zuidvogels
6. BVV

Het was een competitie met drie gezichten. Het eerste gezicht is dat van een goed voetballend team. Het tweede gezicht is dat van een team dat goed voetbalt maar maar niet tot scoren komt. En het derde, meest belangrijke gezicht: een ontzettend leuke club jongens die er een seizoen vol plezier en lekker voetbal van hebben gemaakt!!

Victoria D2 hard onderuit tegen BFC D3

Vandaag mochten we revanche nemen tegen BFC D3. De vorige keer verloren we net met 2-1, dus we hadden iets recht te zetten. Maar BFC zou zich niet makkelijk gewonnen geven, want met één punt voorsprong op nummer 2 waren zij de koploper in de competitie. En dat wilden ze graag zo houden! Onder een heerlijk voorjaarszonnetje stond iedereen dan ook vol verwachting binnen en buiten de lijnen.

De eerste bal beloofde niet veel goeds. Een heel slap terugspeelballetje vanaf de aftrap die bijna direct een prooi werd voor de gretige BFC-spelers. Oh, oh, dacht iedereen, dat zit niet goed! Maar gelukkig schrokken onze mannen zelf ook en pakten snel de draad op. Het begin ging gelijk op. Goed spel van beide kanten zonder echte uitgespeelde kansen. Langzamerhand nam Victoria iets meer het initiatief. Vooral aan de rechterkant waar Pieter regelmatig op snelheid over zijn tegenstander vloog. Ook nu nog geen uitgespeelde kansen, maar wel duidelijk een iets benauwder BFC. Maar ook BFC kwam er goed uit en Max kon met een goede redding op de rand van zijn strafschopgebied een gevaarlijke situatie ongedaan maken. En juist toen onze druk nog meer toenam, counterde BFC vlijmscherp en prikte beheerst de 0-1 achter Max. Dat was even slikken, vooral omdat het steeds beter ging lopen. Tot aan de rust bleef het spel op en neer gaan, zonder dat er aan een van beide kanten nog een doelpunt dreigde.

De tweede helft begon eigenlijk zoals het halverwege de eerste helft liep. Redelijk gelijk opgaand, met Victoria iets meer in de aanval, maar BFC die er scherp uitkwam. Pieter ging weer eens op snelheid voorbij zijn man en gaf een briljante, lange voorzet op Koen die goed wegliep bij zijn verdediger. Hij nam goed aan, legde aan . . . . maar de verdediger kon zich goed herstellen en voorkwam dat Koen vol kon uithalen. En ja hoor, juist nu er weer hoop gloorde, brak BFC weer vlijmscherp uit en speelde onze verdediging goed uit: 0-2. Oei, oei, de koppies gingen naar beneden en opeens kregen onze mannen last van de warmte en hier en daar een pijntje. De teleurstelling kreeg de overhand in het veld. En helaas kwam dat het spel niet ten goede. BFC kreeg vleugels en Victoria moest steeds verder terug. Een logisch gevolg was dan ook dat ook de 0-3 en de 0-4 nog achter Max verdwenen, zonder dat wij nog echt tegenstand konden bieden. Ook vandaag hebben we hard gevochten, maar op het einde bleek BFC toch sterker.
Komende week de laatste competitiewedstrijd. Het zou mooi zijn als we die winnend kunnen afsluiten!

Victoria D2 deelt opnieuw de punten

Omdat Johan voor zijn werk in het buitenland verbleef, heeft Hans Bijlsma het verslag geschreven. Foto's ontbreken van deze wedstrijd omdat Edwin mee was met de broer van Max (die zelf ook een verslag heeft gemaakt van de wedstrijd tegen Zuidvogels).

Na een doelpuntlloos gelijkspel vorige week hadden we vandaag in de kleedkamer afgesproken om er de tegenstander weer snel vast te zetten, plezier in de wedstrijd te houden en natuurlijk doelpunten te maken.

Het prachtige hoofdveld van Zuidvogels, een heerlijk voorjaarszonnetje en een tribune met meer Victoria supporters dan van de thuisclub.
We begonnen sterk aan de wedstrijd en de linies sloten goed aan maar zoals wel vaker dit seizoen lieten we het zo n 10 minuten wat uit onze handen/voeten glippen en werd de wedstrijd rommelig met een klein overwicht voor de onze.
In de rust even bijkomen in de kleedkamer om weer scherp te starten en de hatelijke 0 weg te spelen.
Pieter werd veel in het spel betrokken en hij was zijn directe tegenstander vaak de baas, halverwege de tweede helft een prachtige actie met een vrije weg naar het doel.
De aanvoeder van Zuidvogels dacht er anders over en schoffelde Pieter keihard onderuit.
In het profvoetbal diep rood maar niet in deze wedstrijd.

Ondanks de commotie bleven we voetballen en de beste kansen creëren maar de bal wilde er weer niet in.
Daar onze verdediging goed stond te spelen en we altijd nog Max hebben was daar voor Zuidvogels ook geen doorkomen aan.
Net als vorige week een gelijkspel, we hebben genoten van jullie inzet en voor de oudgedienden onder ons, Frits van Turenhout zou zo prachtig zeggen: "Victoria D2-Zuidvogels D1, null-null"

Hieronder een verslag door keeper Max:

Zaterdag 17 april 2010 speelde de D2 uit tegen Zuidvogels. Bij winst zouden we naar de derde plek klimmen. We speelden op het hoofdveld op natuurgras met een tribune en het was ook nog eens lekker weer.

We begonnen goed zonder echte mogelijkheden te krijgen. Na een paar minuten trad echter het verval in en we slaagden er niet eens meer in om de bal over drie meter naar een blauw-witte te spelen. Bovendien speelden wij veel te dichtbij op onze eigen zestien waardoor de druk van hen leidde tot grote kansen. Eerst een vrij schot dat hard in mijn handschoenen bleef kleven en even later een harde kopbal die maar net naast ging. We hadden dus toch wel wat geluk met hun afronding maar dat maakte ons niet heel erg veel uit.

Na rust ging het beter en kwamen we goed in de wedstrijd we kregen ook goede mogelijkheden. Eerst een dieptepass van Pieter op Koen, maar de aaname van Koen was niet goed waardoor de verdediger van Zuidvogels de bal van zijn schoen kon pakken. Even later uit een ingooi van Jesse was Pieter ineens vertrokken. Hier lagen echt mogelijkheden, het zou twee tegen twee worden maar Pieter werd hard getackled waardoor de kans verkeken was. De scheids had die vent wel 10 minuten uit het veld kunnen zetten, maar dat deed hij niet.

Aan de andere kant kregen zij ook een kansje: de rechtsbuiten gaf de bal laag voor en de spits kwam een teenlengte te kort om de bal erin te glijden. Hiermee kwam het einde van de wedstrijd waarin ie weer in 0-0 eindigde.

BVV D1 over twee wedstrijden beter dan Victoria D2

Deze week stond in het teken van de twee wedstrijden tegen BVV D1. Op woensdagavond uit in Blaricum en op zaterdag thuis bij Victoria.

Vooraf hadden we ons al een beetje rijk gerekend: BVV had nog geen punt gehaald in de competitie, dus na zaterdag zouden we 6 punten rijker zijn en volop meedoen in de strijd om het kampioenschap. Een andere optie kwam niet voor in onze gedachten.

Op woensdag ging het echter goed mis. Voor een aantal spelers was het die avond de vijfde wedstrijd van de dag, omdat ze ’s middags al mee hadden gedaan aan de finale wedstrijden van het schoolvoetbal. In het begin van de wedstrijd was dat niet te zien en we kwamen dan ook op 0-1. Helaas konden we de spirit niet vasthouden en verloren we uiteindelijk met 2-1. BVV natuurlijk door het dolle heen en wij gedesillusioneerd.

Zaterdag dan maar revanche, want het algehele gevoel was toch dat wij zonder meer beter zijn dan BVV. Jesse was er nu weer bij, nadat hij woensdag helaas verstek moest laten gaan.

We begonnen in een verrassende opstelling, met Tom in de spits. Hiermee hoopten we meer strijd voorin te kunnen leveren tegen hun boomlange laatste man en zo meer gevaar te stichten. De middenvelders Jesse en Mark kregen de nadrukkelijke opdracht om ook met enige regelmaat over de buitenspelers heen te gaan en minimaal goed aan te sluiten bij de aanvallers. En Julian, die als voorstopper speelde, mocht zich naast het verdedigen ook bezig houden met het opbouwen vanuit het middenveld. En vanaf het begin liep het als een trein. Binnen twee minuten werd Tom al vrij gespeeld voor de keeper. Hij schrok iets te veel van deze snelle kans en het lukte hem dan ook niet de keeper te passeren. Op rechts voerden Jesse en Pieter de voorbesproken taktiek uitstekend uit. Om de haverklap vlogen ze over de verdediging heen en creëerden ze halve en hele kansen. Op links kwam Mark weliswaar niet echt over Jona heen, maar hij sloot wel veel beter aan, waardoor Jona makkelijker de combinatie aan kon gaan en hij regelmatig gevaarlijk langs zijn tegenstander gleed. Het liep perfect allemaal, maar ons oude probleem werd ook vandaag nog steeds niet opgelost: scoren. De druk was er, de kansen waren er, maar of we mikten verkeerd of de lange keeper van BVV lag uitstekend in de weg. Bij rust stond er dan ook nog steeds 0-0 op de borden.

Na de rust gingen we verder met inmiddels Bram als laatste man en Bas als midhalf. Max van Dijk had helaas te veel last van zijn kuit en kon niet meer verder voetballen. Tot overmaat van ramp verstapte Bas zich halverwege de tweede helft, zodat ook hij niet verder kon spelen. De overgebleven elf spelers knokten als leeuwen, creëerden opnieuw kansen, maar oh, oh, oh, om wanhopig van te worden. Nog steeds geen doelpunt L. Keeper Max heeft twee keer een corner voor zijn neus gehad en een keer een schotje moeten pakken. De coaches van BVV riepen al: zal je zien, jullie 6 vrije kansen en wij met één schot toch met 0-1 winnen. Gelukkig vond Max dat geen goed idee!

Bij het laatste fluitsignaal van de goed leidende scheidsrechter stond dan ook nog steeds de hatelijke 0-0 op het bord. Alle mannen waren kapot aan het einde. Zo hard gewerkt, zo lekker gevoetbald en dan toch niet scoren. Tja, soms heb je een fase dat elke afgezwaaide bal een doelpunt oplevert en soms een fase dat het maar niet wil lukken, hoe goed je het ook doet. Helaas zitten wij in die laatste fase op dit moment. Over twee wedstrijden gemeten heeft BVV 4 punten gepakt en wij één. Dan is er helaas geen andere conclusie mogelijk, dan dat zij de onderlinge tweestrijd hebben gewonnen. Volgende week herkansing tegen Zuidvogels!

Victoria D2 kopje onder bij Vinkenveense plassen

Na de topper van vorige week tegen koploper CSW, stond vandaag de returnwedstrijd tegen Hertha D1 uit Vinkeveen op het programma. Zouden onze helden in staat zijn om het hoge niveau van vorige week vast te houden? Snel aftrappen maar en hopen dat we er weer goed bij zouden zitten.

Het begin gaf goede hoop. Victoria domineerde vanaf de allereerste seconde. De vechtlust van vorige week was nog volop aanwezig en dus werd elk duel gewonnen. En omdat Hertha D1 duidelijk een maatje minder is dan CSW, kwamen we ook tot lekker voetbal. Van achter uit werd er goed opgebouwd en op het middenveld werden er goede combinaties gemaakt. En voorin bleken, zoals verwacht op basis van onze eerste wedstrijd tegen Hertha, onze spitsen beduidend sneller en behendiger dan de verdedigers van Hertha. Het duurde dan ook niet veel langer dan een minuut of tien voordat de eerste Victoria aanvaller alleen op de keeper afstormde, de Hertha verdediging soepeltjes van zich afschuddend. Helaas, de afronding ging niet lekker dus bleef het bij 0-0. Niets aan de hand. En ook de tweede en derde kans alleen voor de keeper leverde niets op, maar nog steeds: geen zorgen, we zijn veel beter. 

Maar toen een mooi schot van Arnall, uit een met interim trainer Andre (dank je wel, Andre, voor de extra trainingen die je wil geven!!) geoefende korte corner net voor langs ging en we vlak daarna weer alleen voor de keeper misten, begonnen we toch wat onrustig te worden. Zoveel kansen, geen doelpunten, als dat maar goed gaat. Behalve een vlak voor langs schietende vrije trap, stichtte Hertha eigenlijk nauwelijks gevaar. Kort samengevat de eerste helft: verdedigend alles onder controle, goede combinaties op het middenveld, scherpe aanvallers met goede kansen, maar 0-0 bij rust.

In de rust waren we allemaal dan ook redelijk tevreden over het spel, maar beseften we ook allemaal dat we wel scherp moesten blijven, zeker omdat we de wind nu een heel klein beetje tegen ons kregen.

Maar helaas, we bleken niet in staat om de scherpte die we nu anderhalve wedstrijd vast hadden gehouden langer in stand te houden. Opeens begonnen we slapper te voetballen. Niet wij wonnen de meeste duels, maar Hertha. Na een volgens ons correcte sliding van Bas op de bal, besloot de scheidsrechter toch een vrije trap te geven op de rand van ons strafschopgebied. Een Hertha speler schoot hem mooi over de muur in de hoek, te ver van Max om er nog iets tegen te doen. We waren duidelijk even van slag, want niet veel later legde Hertha zelfs de 2-0 achter Max. Wat een deceptie. Zo veel beter in de eerste helft en dan halverwege de tweede helft tegen een 2-0 achterstand aan kijken! Gelukkig schroefden we het tempo toen wel weer omhoog en kwam het broodnodige fanatisme weer in de duels. Met een prachtige pass tussendoor werd Koen gelanceerd en met een koelbloedige schuiver in de verre hoek bracht hij de spanning weer terug in de wedstrijd. Met de inmiddels achter de spitsen spelende Tom en de verder doorgeschoven Bas op het middenveld voerden we de druk op. De druk werd wel groter en groter, maar de vier resterende minuten na onze treffer bleken net niet genoeg om er op zijn minst nog een gelijk spel uit te slepen.

Jammer mannen, maar dat kan gebeuren. Op zich speelden we niet slecht, zeker de eerste helft niet. Maar als we niet scoren en daarna vervolgens niet allemaal vol voor de winst willen gaan, dan lopen we zomaar tegen een nederlaag aan, dat blijkt maar weer. De volgende wedstrijd dan maar weer bewijzen hoe het ook kan.