Laatste competitiewedstrijd helaas verloren

Oorspronkelijk stond deze wedstrijd gepland op zaterdag 1 mei, maar vanwege de meivakanties van diverse spelers kwamen we overeen met CSW dat we op woensdag 28 april zouden spelen. Een heuse avondwedstrijd als afsluiting van ons competitieseizoen.

We begonnen een kwartiertje later dan gepland, maar toen brak de strijd ook goed los. Voorin bij CSW stond weer hun lange spits. Een goede, snelle voetballer, maar gelukkig stond hij net als bij onze thuiswedstrijd erg veel buitenspel waardoor wij niet zo heel veel hoefden te doen om zijn gevaar onschadelijk te maken. Maar helaas voor ons, bleken de andere CSW’ers ook zeer gemotiveerd om hun eerste seizoensnederlaag uit bij Victoria ongedaan te maken. Een tijdlang hielden we de strijd vol, maar CSW bleek toch sterker dan wij. Toen ook Tom nog eens na een kwartier geblesseerd uitviel en wij dus geen wissels meer hadden (Skip kon er vanavond niet bij zijn), werd de druk te groot. Langzaam maar zeker begon CSW aan een goede overwinning te werken en tegen het einde van de tweede helft keken we dan ook tegen een 4-0 achterstand aan. We creëerden weliswaar af en toe een paar goede kansen, maar ons bekende probleem speelde ons parten, waardoor we maar niet konden aanhaken bij CSW.

Gelukkig liet Julian nog even zien hoe simpel voetbal eigenlijk kan zijn. Halverwege de vijandelijke helft kreeg hij de bal aangespeeld, liep hard en simpel langs twee tegenstanders en schoot de bal heerlijk tegen het net achter de keeper. Enthousiast begonnen de Victoria supporters op de mooie tribune “het is stil aan de overkant te zingen”, maar moesten twee minuten daarna alweer stoppen met hun mooie gezang: uit de aftrap van CSW na de goal van Julian, liepen ze in één keer door naar onze goal en scoorden de 5-1, de uiteindelijke eindstand.

Uiteindelijk is de eindstand in de competitie als volgt geworden:
1. BFC
2. CSW
3. Hertha
4. Victoria
5. Zuidvogels
6. BVV

Het was een competitie met drie gezichten. Het eerste gezicht is dat van een goed voetballend team. Het tweede gezicht is dat van een team dat goed voetbalt maar maar niet tot scoren komt. En het derde, meest belangrijke gezicht: een ontzettend leuke club jongens die er een seizoen vol plezier en lekker voetbal van hebben gemaakt!!

Victoria D2 hard onderuit tegen BFC D3

Vandaag mochten we revanche nemen tegen BFC D3. De vorige keer verloren we net met 2-1, dus we hadden iets recht te zetten. Maar BFC zou zich niet makkelijk gewonnen geven, want met één punt voorsprong op nummer 2 waren zij de koploper in de competitie. En dat wilden ze graag zo houden! Onder een heerlijk voorjaarszonnetje stond iedereen dan ook vol verwachting binnen en buiten de lijnen.

De eerste bal beloofde niet veel goeds. Een heel slap terugspeelballetje vanaf de aftrap die bijna direct een prooi werd voor de gretige BFC-spelers. Oh, oh, dacht iedereen, dat zit niet goed! Maar gelukkig schrokken onze mannen zelf ook en pakten snel de draad op. Het begin ging gelijk op. Goed spel van beide kanten zonder echte uitgespeelde kansen. Langzamerhand nam Victoria iets meer het initiatief. Vooral aan de rechterkant waar Pieter regelmatig op snelheid over zijn tegenstander vloog. Ook nu nog geen uitgespeelde kansen, maar wel duidelijk een iets benauwder BFC. Maar ook BFC kwam er goed uit en Max kon met een goede redding op de rand van zijn strafschopgebied een gevaarlijke situatie ongedaan maken. En juist toen onze druk nog meer toenam, counterde BFC vlijmscherp en prikte beheerst de 0-1 achter Max. Dat was even slikken, vooral omdat het steeds beter ging lopen. Tot aan de rust bleef het spel op en neer gaan, zonder dat er aan een van beide kanten nog een doelpunt dreigde.

De tweede helft begon eigenlijk zoals het halverwege de eerste helft liep. Redelijk gelijk opgaand, met Victoria iets meer in de aanval, maar BFC die er scherp uitkwam. Pieter ging weer eens op snelheid voorbij zijn man en gaf een briljante, lange voorzet op Koen die goed wegliep bij zijn verdediger. Hij nam goed aan, legde aan . . . . maar de verdediger kon zich goed herstellen en voorkwam dat Koen vol kon uithalen. En ja hoor, juist nu er weer hoop gloorde, brak BFC weer vlijmscherp uit en speelde onze verdediging goed uit: 0-2. Oei, oei, de koppies gingen naar beneden en opeens kregen onze mannen last van de warmte en hier en daar een pijntje. De teleurstelling kreeg de overhand in het veld. En helaas kwam dat het spel niet ten goede. BFC kreeg vleugels en Victoria moest steeds verder terug. Een logisch gevolg was dan ook dat ook de 0-3 en de 0-4 nog achter Max verdwenen, zonder dat wij nog echt tegenstand konden bieden. Ook vandaag hebben we hard gevochten, maar op het einde bleek BFC toch sterker.
Komende week de laatste competitiewedstrijd. Het zou mooi zijn als we die winnend kunnen afsluiten!

Victoria D2 deelt opnieuw de punten

Omdat Johan voor zijn werk in het buitenland verbleef, heeft Hans Bijlsma het verslag geschreven. Foto's ontbreken van deze wedstrijd omdat Edwin mee was met de broer van Max (die zelf ook een verslag heeft gemaakt van de wedstrijd tegen Zuidvogels).

Na een doelpuntlloos gelijkspel vorige week hadden we vandaag in de kleedkamer afgesproken om er de tegenstander weer snel vast te zetten, plezier in de wedstrijd te houden en natuurlijk doelpunten te maken.

Het prachtige hoofdveld van Zuidvogels, een heerlijk voorjaarszonnetje en een tribune met meer Victoria supporters dan van de thuisclub.
We begonnen sterk aan de wedstrijd en de linies sloten goed aan maar zoals wel vaker dit seizoen lieten we het zo n 10 minuten wat uit onze handen/voeten glippen en werd de wedstrijd rommelig met een klein overwicht voor de onze.
In de rust even bijkomen in de kleedkamer om weer scherp te starten en de hatelijke 0 weg te spelen.
Pieter werd veel in het spel betrokken en hij was zijn directe tegenstander vaak de baas, halverwege de tweede helft een prachtige actie met een vrije weg naar het doel.
De aanvoeder van Zuidvogels dacht er anders over en schoffelde Pieter keihard onderuit.
In het profvoetbal diep rood maar niet in deze wedstrijd.

Ondanks de commotie bleven we voetballen en de beste kansen creëren maar de bal wilde er weer niet in.
Daar onze verdediging goed stond te spelen en we altijd nog Max hebben was daar voor Zuidvogels ook geen doorkomen aan.
Net als vorige week een gelijkspel, we hebben genoten van jullie inzet en voor de oudgedienden onder ons, Frits van Turenhout zou zo prachtig zeggen: "Victoria D2-Zuidvogels D1, null-null"

Hieronder een verslag door keeper Max:

Zaterdag 17 april 2010 speelde de D2 uit tegen Zuidvogels. Bij winst zouden we naar de derde plek klimmen. We speelden op het hoofdveld op natuurgras met een tribune en het was ook nog eens lekker weer.

We begonnen goed zonder echte mogelijkheden te krijgen. Na een paar minuten trad echter het verval in en we slaagden er niet eens meer in om de bal over drie meter naar een blauw-witte te spelen. Bovendien speelden wij veel te dichtbij op onze eigen zestien waardoor de druk van hen leidde tot grote kansen. Eerst een vrij schot dat hard in mijn handschoenen bleef kleven en even later een harde kopbal die maar net naast ging. We hadden dus toch wel wat geluk met hun afronding maar dat maakte ons niet heel erg veel uit.

Na rust ging het beter en kwamen we goed in de wedstrijd we kregen ook goede mogelijkheden. Eerst een dieptepass van Pieter op Koen, maar de aaname van Koen was niet goed waardoor de verdediger van Zuidvogels de bal van zijn schoen kon pakken. Even later uit een ingooi van Jesse was Pieter ineens vertrokken. Hier lagen echt mogelijkheden, het zou twee tegen twee worden maar Pieter werd hard getackled waardoor de kans verkeken was. De scheids had die vent wel 10 minuten uit het veld kunnen zetten, maar dat deed hij niet.

Aan de andere kant kregen zij ook een kansje: de rechtsbuiten gaf de bal laag voor en de spits kwam een teenlengte te kort om de bal erin te glijden. Hiermee kwam het einde van de wedstrijd waarin ie weer in 0-0 eindigde.

BVV D1 over twee wedstrijden beter dan Victoria D2

Deze week stond in het teken van de twee wedstrijden tegen BVV D1. Op woensdagavond uit in Blaricum en op zaterdag thuis bij Victoria.

Vooraf hadden we ons al een beetje rijk gerekend: BVV had nog geen punt gehaald in de competitie, dus na zaterdag zouden we 6 punten rijker zijn en volop meedoen in de strijd om het kampioenschap. Een andere optie kwam niet voor in onze gedachten.

Op woensdag ging het echter goed mis. Voor een aantal spelers was het die avond de vijfde wedstrijd van de dag, omdat ze ’s middags al mee hadden gedaan aan de finale wedstrijden van het schoolvoetbal. In het begin van de wedstrijd was dat niet te zien en we kwamen dan ook op 0-1. Helaas konden we de spirit niet vasthouden en verloren we uiteindelijk met 2-1. BVV natuurlijk door het dolle heen en wij gedesillusioneerd.

Zaterdag dan maar revanche, want het algehele gevoel was toch dat wij zonder meer beter zijn dan BVV. Jesse was er nu weer bij, nadat hij woensdag helaas verstek moest laten gaan.

We begonnen in een verrassende opstelling, met Tom in de spits. Hiermee hoopten we meer strijd voorin te kunnen leveren tegen hun boomlange laatste man en zo meer gevaar te stichten. De middenvelders Jesse en Mark kregen de nadrukkelijke opdracht om ook met enige regelmaat over de buitenspelers heen te gaan en minimaal goed aan te sluiten bij de aanvallers. En Julian, die als voorstopper speelde, mocht zich naast het verdedigen ook bezig houden met het opbouwen vanuit het middenveld. En vanaf het begin liep het als een trein. Binnen twee minuten werd Tom al vrij gespeeld voor de keeper. Hij schrok iets te veel van deze snelle kans en het lukte hem dan ook niet de keeper te passeren. Op rechts voerden Jesse en Pieter de voorbesproken taktiek uitstekend uit. Om de haverklap vlogen ze over de verdediging heen en creëerden ze halve en hele kansen. Op links kwam Mark weliswaar niet echt over Jona heen, maar hij sloot wel veel beter aan, waardoor Jona makkelijker de combinatie aan kon gaan en hij regelmatig gevaarlijk langs zijn tegenstander gleed. Het liep perfect allemaal, maar ons oude probleem werd ook vandaag nog steeds niet opgelost: scoren. De druk was er, de kansen waren er, maar of we mikten verkeerd of de lange keeper van BVV lag uitstekend in de weg. Bij rust stond er dan ook nog steeds 0-0 op de borden.

Na de rust gingen we verder met inmiddels Bram als laatste man en Bas als midhalf. Max van Dijk had helaas te veel last van zijn kuit en kon niet meer verder voetballen. Tot overmaat van ramp verstapte Bas zich halverwege de tweede helft, zodat ook hij niet verder kon spelen. De overgebleven elf spelers knokten als leeuwen, creëerden opnieuw kansen, maar oh, oh, oh, om wanhopig van te worden. Nog steeds geen doelpunt L. Keeper Max heeft twee keer een corner voor zijn neus gehad en een keer een schotje moeten pakken. De coaches van BVV riepen al: zal je zien, jullie 6 vrije kansen en wij met één schot toch met 0-1 winnen. Gelukkig vond Max dat geen goed idee!

Bij het laatste fluitsignaal van de goed leidende scheidsrechter stond dan ook nog steeds de hatelijke 0-0 op het bord. Alle mannen waren kapot aan het einde. Zo hard gewerkt, zo lekker gevoetbald en dan toch niet scoren. Tja, soms heb je een fase dat elke afgezwaaide bal een doelpunt oplevert en soms een fase dat het maar niet wil lukken, hoe goed je het ook doet. Helaas zitten wij in die laatste fase op dit moment. Over twee wedstrijden gemeten heeft BVV 4 punten gepakt en wij één. Dan is er helaas geen andere conclusie mogelijk, dan dat zij de onderlinge tweestrijd hebben gewonnen. Volgende week herkansing tegen Zuidvogels!