Victoria D2 kopje onder bij Vinkenveense plassen

Na de topper van vorige week tegen koploper CSW, stond vandaag de returnwedstrijd tegen Hertha D1 uit Vinkeveen op het programma. Zouden onze helden in staat zijn om het hoge niveau van vorige week vast te houden? Snel aftrappen maar en hopen dat we er weer goed bij zouden zitten.

Het begin gaf goede hoop. Victoria domineerde vanaf de allereerste seconde. De vechtlust van vorige week was nog volop aanwezig en dus werd elk duel gewonnen. En omdat Hertha D1 duidelijk een maatje minder is dan CSW, kwamen we ook tot lekker voetbal. Van achter uit werd er goed opgebouwd en op het middenveld werden er goede combinaties gemaakt. En voorin bleken, zoals verwacht op basis van onze eerste wedstrijd tegen Hertha, onze spitsen beduidend sneller en behendiger dan de verdedigers van Hertha. Het duurde dan ook niet veel langer dan een minuut of tien voordat de eerste Victoria aanvaller alleen op de keeper afstormde, de Hertha verdediging soepeltjes van zich afschuddend. Helaas, de afronding ging niet lekker dus bleef het bij 0-0. Niets aan de hand. En ook de tweede en derde kans alleen voor de keeper leverde niets op, maar nog steeds: geen zorgen, we zijn veel beter. 

Maar toen een mooi schot van Arnall, uit een met interim trainer Andre (dank je wel, Andre, voor de extra trainingen die je wil geven!!) geoefende korte corner net voor langs ging en we vlak daarna weer alleen voor de keeper misten, begonnen we toch wat onrustig te worden. Zoveel kansen, geen doelpunten, als dat maar goed gaat. Behalve een vlak voor langs schietende vrije trap, stichtte Hertha eigenlijk nauwelijks gevaar. Kort samengevat de eerste helft: verdedigend alles onder controle, goede combinaties op het middenveld, scherpe aanvallers met goede kansen, maar 0-0 bij rust.

In de rust waren we allemaal dan ook redelijk tevreden over het spel, maar beseften we ook allemaal dat we wel scherp moesten blijven, zeker omdat we de wind nu een heel klein beetje tegen ons kregen.

Maar helaas, we bleken niet in staat om de scherpte die we nu anderhalve wedstrijd vast hadden gehouden langer in stand te houden. Opeens begonnen we slapper te voetballen. Niet wij wonnen de meeste duels, maar Hertha. Na een volgens ons correcte sliding van Bas op de bal, besloot de scheidsrechter toch een vrije trap te geven op de rand van ons strafschopgebied. Een Hertha speler schoot hem mooi over de muur in de hoek, te ver van Max om er nog iets tegen te doen. We waren duidelijk even van slag, want niet veel later legde Hertha zelfs de 2-0 achter Max. Wat een deceptie. Zo veel beter in de eerste helft en dan halverwege de tweede helft tegen een 2-0 achterstand aan kijken! Gelukkig schroefden we het tempo toen wel weer omhoog en kwam het broodnodige fanatisme weer in de duels. Met een prachtige pass tussendoor werd Koen gelanceerd en met een koelbloedige schuiver in de verre hoek bracht hij de spanning weer terug in de wedstrijd. Met de inmiddels achter de spitsen spelende Tom en de verder doorgeschoven Bas op het middenveld voerden we de druk op. De druk werd wel groter en groter, maar de vier resterende minuten na onze treffer bleken net niet genoeg om er op zijn minst nog een gelijk spel uit te slepen.

Jammer mannen, maar dat kan gebeuren. Op zich speelden we niet slecht, zeker de eerste helft niet. Maar als we niet scoren en daarna vervolgens niet allemaal vol voor de winst willen gaan, dan lopen we zomaar tegen een nederlaag aan, dat blijkt maar weer. De volgende wedstrijd dan maar weer bewijzen hoe het ook kan.

Victoria D2 verslaat koploper CSW D2

Het kunstgras op veld 1 lag er strak bij. Helaas joeg de regen er ook strak overheen, waardoor het eerste gevoel voor deze wedstrijd niet bepaald top was. In de kleedkamer werd dat gelukkig al snel anders. Refererend aan de wedstrijd van Barcelona waarin Messi drie keer scoorde, legde Hans nog eens uit dat voetballen meer is dan alleen hard rennen: je moet ook slim zijn, om je heen kijken, op de juiste momenten diep gaan, maar soms juist even blijven hangen. Nu hebben wij helaas Messi niet kunnen strikken voor een helftje, maar wel dertien jongens die dicht in de buurt komen: Victoria D2!

Na topoverleg met de coaches en een aantal vaste toeschouwers, besloten we vandaag de opstelling eens iets aan te passen. Belangrijkste wijziging was de ruil tussen Arnall en Jesse. Beiden deden het tot nu toe goed, maar we konden het gif van Jesse wel op het middenveld gebruiken om meer ondersteuning in de aanval te krijgen, terwijl Arnall zowel op de halfpositie als op de rechtsachter positie uitstekend uit de voeten kan. En omdat ook Bas wel eens aan de beurt was voor een wisselbeurt, zetten we Bram centraal achterin, zijn oude stek van vorig jaar. We hebben wel eens slechtere wijzigingen aangebracht!

De wedstrijd begon gelijk goed. CSW kwam sterker uit de startblokken dan wij en maakten duidelijk waarom zij bovenaan staan in de competitie. Achterin stonden ze goed en voorin waren ze gevaarlijk, vooral via hun lange centrale aanvaller. Na een minuut of tien zat Victoria goed in de wedstrijd en stabiliseerde het spelbeeld zich. De eerlijkheid gebied te zeggen dat onze uitstekende keeper Max iets meer te verwerken kreeg dan zijn collega aan de overkant, maar daar zat Max natuurlijk niet mee. Onze wijzigingen pakten goed uit. Achterin hadden Bram en Tom steeds beter grip op de lange aanvaller en Arnall en Skip lieten hun tegenstander zo goed als geen ruimte om te spelen. Op het midden werkten Mark en Max als beren en wonnen bijna al hun duels. En Jesse bracht precies waar we op hadden gehoopt. Ook hij won zijn duels, maar hij ‘vloog’ ook regelmatig over Pieter heen langs de zijlijn, waardoor CSW langzamerhand toch steeds meer problemen kreeg. Het was dan ook mooi dat juist Jesse de prachtige 1-0 scoorde. Via een heerlijk driehoekje aan de rechterkant met Max, Pieter en Jesse stoomden we op richting de goalie van CSW. De aanval leek echter te worden gesmoord vlak bij de achterlijn. Niet dus, dacht Jesse. Vol overtuiging pikte hij de bal van de voeten van de verdediger, nam nog drie stappen richting goal en draaide de bal met een perfecte boog over de kansloze keeper bij de tweede paal erin: GOAAAALLLLLLLL. Oh, wat waren we allemaal blij, het clubhuis dreigde bijna te bezwijken onder het gehos van de vele toeschouwers.

En we gingen verder. Julian was inmiddels op linksbuiten er in gekomen en bleek veel sneller te zijn dan zijn tegenstander. Met regelmaat stuurde Mark hem de diepte in en Julian ging er in zijn oude vertrouwde stijl achteraan. In het midden sleurde Koen, maar hij had het erg zwaar tegen de ijzersterke aanvoerder van CSW. Voor rust kregen we nog een dot van een kans uit een goede corner van Arnall. Helemaal vrij kon Julian de bal erin koppen. Althans, zo leek het voor alle toeschouwers. Julian had echter een mooi schot in gedachten. Als hij hem goed had geraakt was hij vast mooi geweest, maar nu bleef het helaas bij gedachten.

In de rust deze keer alleen maar blije gezichten, maar ook jongens die allemaal uitstraalden dat de buit nog niet binnen was en er doorgeknokt moest worden. En dat deden we dan ook.

Bas was inmiddels op de middenmid positie gaan spelen en dat deed hij met verve. Jona maakte zijn opwachting als rechtsbuiten en daar ging de Victoria trein weer. En oh, oh, oh, wat was de tweede helft spannend. Over en weer werd er goed gevoetbald en zowel Victoria als CSW waren duidelijk van plan elk duel te winnen. Het was dan ook af en toe best pittig op het veld, maar de scheidsrechter had uitstekend in de gaten wanneer er doorgespeeld kon worden dan wel even afgefloten moest worden. En de klok, hij tikte door!

Nog vijf minuten te spelen. Toch nog een corner voor CSW. Gelukkig, keeper Max pakt de bal weer alsof er niets aan de hand is. Julian, Pieter en Jona flitsen nog even door de verdediging, maar ook CSW dringt aan. Nog één minuut te spelen. Gaat het lukken, halen we de buit binnen? En ja hoor, daar klinkt het laatste fluitsignaal: Victoria D2 – CSW D2: 1-0!!

Wat een heerlijke pot mannen. Als beloning was er patat na afloop, gesponsord door Denise, de moeder van Arnall. Zo voetballend blijven we een rol van betekenis spelen in de competitie. Was het maar vast weer zaterdag ;-)

Victoria kan niet overtuigen tegen BFC

Met een gehavend team mochten onze helden de strijd aanbinden in Bussum tegen BFC D3. Max van Dijk kon vandaag niet meedoen en helaas bleek Skip op zaterdagmorgen de ziekenboeg thuis te hebben versterkt. Geen wissels dus vandaag en een ‘gehandicapte’ technische staf doordat coach Hans aan het scouten was in Barcelona. Maar goed, er bleven nog altijd 11 goede voetballers over, dus geen enkele aanleiding om vooraf bezorgd te zijn. 

Na vijf minuten spelen was er zelfs sprake van het tegendeel van bezorgd zijn. BFC begon namelijk dromerig aan de wedstrijd, terwijl Victoria duidelijk van plan was er eens flink tegenaan te gaan. BFC kreeg geen enkele bal weg uit het eigen strafschopgebied. Na het zoveelste hachelijke moment voor de keeper van BFC kwam de bal op de rand van het strafschopgebied voor de voeten van de goed opgestelde Arnall. Onberispelijk schoot hij de bal hard en strak tegen de touwen: 0-1. Een droomstart voor onze helden! De coaches van BFC liepen mopperend langs de kant en coach Johan stond ontspannen te kijken naar wat zo te zien een lekker middagje zou worden. Maar oh, oh, oh, wat lieten onze mannen het vervolgens verschrikkelijk lopen. Geen duel werd meer gewonnen. De coach en de meegereisde Victoria supporters probeerden de Victorianen aan te sporen, maar werden langzamerhand wanhopig. Na een goede aanval werd het dan ook geheel volgens verwachting 1-1. En toen iets daarna, na een cornerbal van BFC, de bal met veel effect raar stuitte voor Max waardoor hij compleet verrast werd, stond het zelfs 2-1 voor BFC. Een gelaten stilte daalde neer bij de meegereisde supporters en de coach.

In de rust deze keer geen opbouwende woorden, maar een zeer kwade coach. Woorden als ‘wanvertoning’, ‘schamen’ en ‘ongelofelijk’ daalden neer op de neergebogen hoofden van de spelers. Ook zij begrepen wel dat dit niet de juiste manier was om volgende week weer supporters langs de zijlijn te krijgen. Op de vraag ‘willen we nog winnen?’ klonk dan ook uit elf kelen keihard ‘JA!!’.

En inderdaad, de tweede helft leek in zijn geheel op de eerste vijf minuten van de eerste helft. Een goed knokkend Victoria zette met, bij vlagen ook weer, goed voetbal BFC met de rug tegen de muur. Echt uitgespeelde kansen leverde dat nog niet op, maar in ieder geval werden bijna alle duels weer gewonnen. Doordat wij nu zo naar voren aandrongen, werd het achterin natuurlijk af en toe een beetje spannend, maar de verdediging hield uitstekend de boel dicht. De laatste vijf minuten ging Tom mee de spits in. Kijken of zijn kracht en snelheid het beslissende zetje konden geven. De druk nam toe, maar er was een mislukte uittrap van de BFC keeper voor nodig om een compleet vrije kans voor goal te creëren. Bram pikte de slecht uitgeschoten trap op, liep twee passen richting goal en schoot ... te slap in de handen van de keeper. Jammer, want een gelijkspel had een terechte uitslag geweest. Nu plukten we de wrange vruchten van een bedroevend slechte eerste helft. De tweede helft was gewoon weer lekker en leuk om naar te kijken, maar onvoldoende om nog een puntje weg te slepen.

Laten we afspreken, mannen, dat we dit seizoen niet nog eens zo’n eerste helft spelen als tegen BFC, maar alleen nog maar zoals in de tweede helft. Dan weet ik zeker dat we bovenin mee blijven draaien in de competitie.

Zuidvogels D2 sleept puntje weg bij Victoria

Hè, hè, eindelijk weer eens een competitiewedstrijd. Even leek het aan het einde van de week alsnog mis te gaan toen er opnieuw sneeuw werd voorspeld, maar gelukkig, het werd alleen maar koud en winderig. Vandaag Zuidvogels D2 op het programma. Bekend van de eerste competitiehelft. Toen versloegen wij ze, dus we wisten vooraf dat er mogelijkheden lagen op weer een overwinning.
We begonnen de wedstrijd direct goed. Zoals afgesproken zaten we kort op de bal en we probeerden goed samen te spelen. We hadden al snel een overwicht, maar kwamen er daardoor ook achter dat zij in hun achterhoede net zo een sterke laatste man hadden staan als wij met onze Bas. Regelmatig sneden onze aanvallers op aangeven van de middenvelders door de verdediging, maar telkens bleek hun laatste man in staat om onze aanvallers tegen te houden of te achterhalen. En voorin stond een handige en snelle linksbuiten. Jesse hield hem lekker kort, maar het was wel duidelijk dat we deze jongen niet te veel de gelegenheid moesten geven om op avontuur te gaan. Naarmate de eerste helft vorderde werd het overwicht van Victoria steeds groter. Door ons goede spel, maar ook door de straffe wind in onze rug, kwam Zuidvogels steeds moeilijker uit de verdediging. Het was dan ook zeer logisch dat na een goede aanval over links wij uiteindelijk via Koen op 1-0 kwamen. De goal zal niet de boeken ingaan als een ongelofelijke streep in de kruising, maar wat telt is dat Koen, zoals dat een echte spits betaamt, keurig op de goede plek stond en de bal met links in de goal frommelde.
In plaats van dat deze goal bevrijdend werkte, gingen we juist minder goed spelen. Vooral onze linkerflank ging minder fel de duels aan, waardoor we onnodig vaak balverlies leden. En zoals de coaches vooraf al hadden gezegd: “Als we willen winnen moeten er twee dingen goed zitten: lekker overspelen en elk duel willen winnen.” Dat laatste lukte langzamerhand iets minder, waardoor ook het voetballen minder goed werd. Maar desondanks was de eerste helft duidelijk voor ons en hadden we, met iets meer geluk en precisie, ook de 2 en 3-0 kunnen maken.
Na de rust bleek de wind toch een behoorlijke invloed te hebben op ons spel. De tweede helft was namelijk in het voordeel van de bezoekers. Zij waren nu de ploeg die de wedstrijd dicteerde en onze verdediging onder druk zette. Onze kersverse KNVB-keeper Max mocht een paar keer het gelijk van de scouts bewijzen, met een paar goede acties. Nadat één van de Zuidvogel aanvallers echter over de knie van Julian was gegaan en de scheidsrechter een penalty gaf, was ook het verzet van Max gebroken: 1-1.
Er ontspon zich nu een goede strijd. Zuidvogels bleef de bovenliggende partij, maar onze helden profiteerden goed van de ruimte die Zuidvogels weg gaf. Uit één counter hadden we eigenlijk moeten scoren. Pieter ging er goed vandoor over rechts. Jona liep perfect mee en stond helemaal vrij, alleen voor de keeper. Helaas zag Pieter dit niet en probeerde hij via een individuele actie de verdediger uit te spelen. Toen dat nét niet lukte, bleek de kans helaas verkeken. Bij het eindsignaal van de scheidsrechter stond er dan ook 1-1 op de borden. In de eerste helft waren wij duidelijk beter en in de tweede helft waren de rollen omgedraaid. Al met al dus een terecht uitslag.