Penalties weerhouden D2 van toernooizege

Na het goede toernooi van vorige week, mochten we deze keer richting Elburg om daar onze opwachting te maken. Drie poules van 6 ploegen. De drie nummers een en de beste nummer twee van de drie poules zouden de halve finale spelen. En de winnaars daarna natuurlijk de finale. Zonder Julian, Bram en Bas omdat dit toernooi wel erg onverwacht kwam en zij al andere plannen hadden, maar met uitstekende invallers uit de D3: Max, Koen en Abel.

Strak om 08.56 uur stond onze eerste wedstrijd op het programma: Zwolsche Boys D1. Omdat elke wedstrijd maar 13 minuten zou duren, was de opdracht simpel. Geconcentreerd spelen en direct op zoek naar een doelpunt, want 1-0 voor komen was waarschijnlijk gelijk genoeg vanwege onze sterke defensie. Vol overgave stortten onze mannen zich op de tegenstander en die wisten dan ook niet wat ze overkwam. Elk duel eindigde in een Victoria overwinning. Maar, eerlijk is eerlijk, echt gevaarlijk werden we desondanks niet. Gelukkig besloot Koen op een gegeven moment maar eens op goal te schieten. En of de bal nu glad was, heel veel effect had of te heet was, we weten het niet, maar de volstrekt ongevaarlijke bal, zo leek het, lag opeens achter de keeper. Daar was ie dan, de 1-0. En zoals we hadden voorspeld, kwam die voorsprong niet meer in gevaar.

Twee wedstrijdjes wachten en om 09.35 uur Almere D3. Onze D3 invallers kenden deze mannen nog van een vorig toernooi en wisten dat ze fysiek sterk waren. Dat klopte ook wel, maar voetballend waren wij ze duidelijk de baas. Max Oostendorp (niet te verwarren met Max v. W. of Max v. D.) zette al heel snel met een prachtige steekbal Pieter vrij voor de keeper, maar helaas werd zijn inzet gestopt. Een zwak momentje achterin (het enige van het hele toernooi) deed ons echter de das om: 1-0 voor Almere.
Nu wisten we dat vanaf dit moment er alleen nog maar finales overbleven voor ons. Elke wedstrijd moest worden gewonnen om de halve finales te halen.

De eerste horde om 10.14 uur was nu HDVS D1. Onze mannen vlogen er nog harder op dan de eerste twee wedstrijden en het was bijna sneu om te zien dat de HDVS’ers werkelijk geen centimeter ruimte kregen en volledig werden overlopen. Het was dan ook geen wonder dat na 13 minuten er 3-0 voor Victoria op de borden stond. Speciaal vermeld dient hier te worden dat 2 van de drie doelpunten volledig op naam van onze invallers kwamen. Twee keer nam Abel een heerlijke corner vanaf rechts en twee keer stond Max O. paraat om de bal perfect in te koppen!
De volgende horde stond om 10.53 uur op ons te wachten: de Merino’s D1. Ook hier lieten onze mannen weinig van heel. Wederom haarscherpe duels, lekkere combinaties en twee goede doelpunten om de overwinning veilig te stellen. Snel naar het scorebord om te kijken hoe Almere D3 het deed: helaas, ook nog steeds alles winnen. De andere nummers 2 dan: dat zag er goed uit, we waren de beste nummer 2 tot nu toe en dus alles in eigen hand. Maar dan wel de laatste wedstrijd tegen de thuisclub DSV D2 winnen.

Motiveren was niet meer nodig bij de mannen. Wat hadden ze er een zin in en wat hadden ze een lol met elkaar! De toeschouwers hadden vanwege het voetbal en het heerlijke lentezonnetje ook al niets te klagen, dus laat maar komen die DSV’ers!
En weer ging de D2 machine als een dolle van start. Deze keer vlotte het echter iets minder, maar gelukkig frommelden we de 1-0 er toch redelijk snel in en stelde Koen de zege iets later veilig door weer te scoren. Heel even spanning, maar toen hoorden we de speaker: “En de tweede halve finale op veld 2 tussen Victoria D2 en Almere D3”!! Uitzinnig stormden onze mannen het veld op. Wat een genot om te zien.

Maar nu tijd voor revanche: even de nederlaag van de tweede wedstrijd wegpoetsen. Daar gingen we weer, voor onze een na laatste wedstrijd van 13 minuten. Hoewel Almere duidelijk beter was dan de andere tegenstanders, was het voor ons eigenlijk toch snel duidelijk: hier moesten we gewoon van winnen. Jesse was er heel dicht bij met een strak schot, maar het was toch weer Koen die al een paar wedstrijden lang met een grote grijns op zijn gezicht de doelpunten binnentikte en ook nu weer zorgde voor de 1-0. Prachtig gleed hij in een vloeiende beweging langs zijn tegenstander en simpel en bekeken schoof hij de bal vervolgens langs de keeper. Nog even volhouden, hier en daar een tegenstander afstoppen en speldenprikken blijven uitdelen en daar klonk de speaker: heren scheidsrechters, u kunt affluiten. FINALE!!

De laatste en beslissende horde heette nu Zeewolde D2, winnaar van Poule A en winnaar van de andere halve finale. Zonder enig ontzag, schoten we ook deze wedstrijd als een speer uit de startblokken, maar het was duidelijk dat dit toch meer kaliber Victoria en Almere was, want een walk-over zat er duidelijk niet in. Pieter had de 1-0 op de slof, maar een uitstekende redding van de keeper voorkwam dat wij op voorsprong zouden komen. Maar ook aan de andere kant moest onze Max ingrijpen, wat hij dan ook vol overtuiging deed. Bij het eindsignaal stond voor beide ploegen nog geen doelpunt op het scorebord: penalties nemen!

Eerst even peilen wie niet wilde nemen en vervolgens van het resterende (best wel kleine clubje) er vijf uitpikken. En tja, dan wordt het een loterij waarvan de afloop niet is te voorspellen. Eerst stond Zeewolde beter en toen weer Victoria. Keeper Max was bijna de held van het toernooi toen hij de vijfde penalty van Zeewolde leek te stoppen, maar de bal verdween toch nog tergend langzaam in de goal. Daarna was het om en om strafschoppen nemen en werd het dus een nog grotere loterij. Helaas bleek Zeewolde het winnende lot te hebben gekocht en niet Victoria. Dat kan gebeuren. Bij de jongens natuurlijk teleurstelling en bij de ouders en coaches ook, maar binnen een minuut overheerste toch het goede gevoel.

Een heerlijk toernooi, letterlijk strak tot op de minuut geleid met een ijzersterk Victoria dat net naast de eindzege grijpt. Een prachtig slot van de competitie waar we met een goed gevoel op terug kunnen kijken.

Victoria D2 gedeeld eerste bij PUEFA-Toernooi Purmerend

Vandaag mochten we afreizen naar Purmerend, waar wij te gast waren bij de plaatselijke v.v. voor een heerlijk toernooitje. Eindelijk een lekker temperatuurtje, zodat de weer in groten getale opgekomen Victoria toeschouwers nu eens niet rillend langs de kant hoefden te staan.

Onze eerste wedstrijd leek vooraf de zwaarste te worden: AFC D4 uit Amsterdam. En toen wisten we nog niet eens dat zij een spits hadden die de honderd meter onder de tien seconden loopt en tegenstanders met één schouderduw een veld verder kan laten landen!

We begonnen een beetje weifelend aan de wedstrijd, maar na een minuut of vijf had Bas door hoe Ben Johnson van de tegenpartij het beste kon worden bestreden. Aan de hand van onze stoere aanvoerder trok nu het hele team volop ten strijde. Ouderwets goed waren de duels op het hele veld en als het toch even te spannend werd, hadden we altijd weer onze betrouwbare Max als laatste redmiddel. Tegen het einde van de wedstrijd kwamen wij er zelfs twee keer gevaarlijk uit, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat wij tevreden mochten zijn met de uitslag: 0-0! Een Victoria D2 waardige uitslag.

De tweede wedstrijd was tegen de gastheren van Purmerend. Helaas kon Max van Dijk er niet meer bij zijn, want die had tussen de wedstrijden even staan keepen en dat was zijn pols niet goed bevallen. Zijn toernooi zat er helaas dan ook op. Verder zonder wissels dan maar.

Vanaf het begin was duidelijk dat wij deze pot moesten gaan winnen. Goed combinerend speelden wij Purmerend van de mat. Het eerste echte grote gevaar kwam van Jesse, die goed solerend de Purmerend verdedigers zijn hielen liet zien. Hoewel hij daarna beter had kunnen voorzetten omdat er drie teamgenoten klaar stonden om te scoren, zag zijn harde schot op de paal er wel spectaculair uit. Vlak daarna wist Bas uit een corner de bal er wel in te frommelen, zodat we volkomen terecht op 1-0 kwamen. Het zag er naar uit dat er nog meer zouden volgen, maar het toch aanzienlijke aantal kansen werd keurig door Victoria om zeep geholpen. Aan de andere kant verslapten we inmiddels een beetje en hadden we geluk dat de lat boven Max redding bracht op een schot van Purmerend. Eindstand 1-0, tussenstand: 4 punten uit 2 wedstrijden, evenveel als AFC.

En dan wedstrijd nummer drie tegen KFC. Ook nu begonnen wij weer veel sterker dan onze tegenstander en lieten we regelmatig mooie combinaties zien. Uit die combinaties zetten we Pieter, Jona, Koen en Jesse in scoringspositie en hadden we daarnaast nog twee goede schoten op goal. Maar helaas, helaas, de hatelijke nul bleef ook nu weer op het scorebord, ondanks de riante mogelijkheden om afstand te nemen. Omdat onze verdediging weer uitstekend werk verrichtte, bleef de brilstand gehandhaafd: 0-0.

En wat bleek, ook AFC speelde haar laatste wedstrijd gelijk, waardoor zowel AFC als wij 5 punten uit drie wedstrijden hadden gehaald. Maar ja, met 1 doelpunt voor en 0 tegen in drie wedstrijden, is de kans niet groot dat je dan alsnog op doelsaldo wint. Zeker niet omdat AFC zijn tweede wedstrijd met 5-1 had gewonnen. Kortom, gedeeld eerste, maar op doelsaldo uiteindelijk toch tweede.

Het was in ieder geval een leuk en strak georganiseerd toernooi, met gewoon leuk voetbal van onze D2 helden. Hopelijk herstelt Max weer op tijd, zodat hij volgende week mee kan doen in ons afsluitende toernooi van dit seizoen.