Vandaag de eerste echte wedstrijd voor de D2. Niet op een van de prachtige nieuwe kunstgrasvelden, maar op ouderwets lekker gras. Nog een paar jaar en dan denken jonge voetballertjes dat dat nep-kunstgras is!
In de kleedkamer overhoort Martijn de jongens nog even over de lessen van afgelopen week tijdens de training. Het is een serieuze overhoring, want de mannen moeten regelmatig voor het bord komen om te laten zien waarheen de magneetjes op het bord moeten worden verschoven. De kersvers benoemde leiders Hans (vader Skip) en Johan (vader Jesse) staan erbij en zijn blij dat ze geen beurt krijgen.
Vanaf het eerste fluitsignaal is duidelijk dat de tegenstander serieus goed kan voetballen. Met name hun nummer 10 draait regelmatig makkelijk weg van de tegenstander en verlegt het spel dan goed. Wij kunnen daar vooralsnog alleen maar hard werken tegenover zetten. Aan echt voetballen komen we nog niet toe. De rust gaan we dan ook in met een 0-3 achterstand en daar valt weinig tot niets op af te dingen.
Niet lang daarna lijkt Bram precies hetzelfde te kunnen. Ook hij omzeilt de tegenstanders, wordt bijna achterhaald en . . . . raakt de paal!! Deze keer schiet de bal echter te ver naar de zijkant, waardoor het voor niemand meer mogelijk is hier nog iets van te bakken. En daarmee blijft het 1-5 en zit de eerste wedstrijd van het seizoen er op.